Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άτιτλο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130533 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άτιτλο
 Λένε ότι τους παρακάτω στίχους τους σκάλισε με τα νύχια στον τοίχο του κελιού του ένας κρατούμενος στο Γκουαντανάμο, ονόματι Αμπντούλ Ραχίμ. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι...
 
[I]Όπως η καρδιά χτυπά
στα σκοτάδια του σώματος
έτσι κι εγώ, παρά το κελί,
συνεχίζω να πάλλομαι από ζωή.
Αυτοί που δεν έχουν θάρρος και τιμή
νομίζουν πως είναι ελεύθεροι,
αλλά είναι σκλάβοι.
Εγώ πετάω με τα φτερά του νου
κι έτσι, ακόμα και σ' αυτό το κελί,
γνώρισα μια μεγαλύτερη ελευθερία.[/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής...
 
MASTER
02-01-2009 @ 12:09
Καλή χρονιά σε όλους σας. Μακάρι το 2009 να μπορέσουμε όλοι να γκρεμίσουμε τις προσωπικές φυλακές μας και να γνωρίσουμε κι εμείς μια μεγαλύτερη ελευθερία.
Ζήνωνας
02-01-2009 @ 12:10
Καλησπέρα Βίκτωρα και καλή χρονιά και σε σένα!

Εξαιρετικό! Σ' ευχαριστώ που το μοιράζεσαι μαζί μας!

Καλό βράδυ και ο Θεός μαζί σου!
montekristo
02-01-2009 @ 13:56
καλή χρονιά Βίκτωρα ::smile.::

σίγουρα μπορεί να είναι αλήθεια
σαν τον Παναγούλη που έγραφε με το αίμα των πληγών του ποιήματα, στην φυλακή
"«… Απομόνωση. Ιούνιος 1971. Μετά από μια απόπειρα απόδρασης που έκανα στις 2 Ιουνίου. Μου είχανε αφαιρέσει τα πάντα. Δεν είχα ούτε ένα μολύβι ούτε λίγο χαρτί. Ούτε ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα. Η απομόνωση γινόντανε σκληρότερη. Με αίμα ζωγράφιζα στους τοίχους του τάφου μου την αηδία μου για την Χούντα, την οργή μου και την απόφαση για συνέχιση του αγώνα. Αυτές οι γραμμένες με αίμα λέξεις, ήταν πραγματικά ζωγραφιές που “ομόρφαιναν” το κελί μου. Ήταν μια συντροφιά που όταν την σκότωναν εγώ την ανάσταινα με καινούργιο αίμα. Αυτούς τους στίχους τους πρωτόγραψα με αίμα εκείνες τις μέρες, πάνω σ’ ένα πακέτο τσιγάρων.»

...ή είχε σπάσει τα νεύρα του διευθυντή των φυλακών γιατί κάθε βράδυ έβγαινε στο παράθυρο του κελιού του και έκανε αυτοσχέδια απαγγελία καραγκιόζη όπου κορόιδευε τους βασανιστές του
ε δεν ταιριάζει αυτό με το
"γνώρισα μια μεγαλύτερη ελευθερία" του Αμπντούλ Ραχίμ?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο