| |
| | στα γουναράδικα |  | | |
«Καλή αντάμωση στα γουναράδικα!», συνήθιζε να λέει ο Άρης. Και εννοούσε καλή αντάμωση εκεί που θα μας γδάρουν το τομάρι.
Γύρω απ' το κομμένο σου κεφάλι
οι μύγες, τα φοβισμένα βλέμματα των περαστικών
Η φρίκη χώρεσε εκείνο το πρωινό
στην χαρτοσακούλα με τα λιγοστά ψώνια
στο κατακάθι του καφέ, στο άδειο φλυτζάνι
του απέναντι καφενείου
Ανέβηκε στο καμαρωτό πηλήκιο, του αστυνόμου
και του γυάλισε τρυφερά το εθνόσημο,
να αστραφτοκοπά στο δίκαιο φως του ήλιου
Η φρίκη μπήκε στα σπίτια μας
διπλωμένη μες στην εφημερίδα
Μας ξερίζωσε την φωνή
όπως ο γιατρός το σάπιο δόντι
Ύστερα έγινε χιλιάδες ερπετά,
σκουλήκια, σερνάμενα έντομα
Ανέβηκε στα ανθοδοχεία
κι έτρωγε τα πλαστικά λουλούδια
Λιαζόταν στις κουρτίνες
Η φρίκη είχε θυμώσει
που δεν μπόρεσε στα μάτια σου
να φωλιάσει
Η φρίκη τρόμαξε όταν άκουσε
τον ξερό κρότο του όπλου σου
Της κόπηκαν τα πόδια
όταν έσκασε η χειροβομβίδα
στην αγκαλιά του Τζαβέλα
Η φρίκη σε παραμόνευε καιρό
Σαν την σημαδεμένη πουτάνα,
την γριά, με τις πολλές μπογιές,
άνοιξε τα πόδια της στο σπέρμα των εχθρών
Σε μισούσε που την χαράκωσες
Οι σύμμαχοι την λάτρευαν
Αρθρογραφούσε στον Ριζοσπάστη
σεργιανούσε, στα κομματικά γραφεία
Έτρεχε στις συσκέψεις
Τις νύχτες κούρνιαζε σαν το χαροπούλι
στα κλαδιά του πεύκου
Κοιτούσε από μακριά το αντίσκηνό σου
και με το ξημέρωμα
χωνόταν στην βρωμερή κωλότσεπη του φασίστα
κι ακόνιζε εκείνον τον σπαστό σουγιά
Η φρίκη δεν περίμενε να χάσει
Μας πήρε αγκαζέ
και μας τραβούσε σε φιλανθρωπικές δεξιώσεις
σε χαριτωμένες χοροεσπερίδες
Σε ρομαντικούς περιπάτους στο λιμάνι
δίπλα στα καυλωμένα αμερικανάκια
Κι όλο χαμογελούσε πρόστυχα
στα φλας των φωτογράφων,
στα ανάκτορα και την TV,
στις ξινισμένες διαφημήσεις
στα καινούρια μας έπιπλα
Φτιάχναμε μαζί
την καινούρια αισθητική της πουλημένης μας ζωης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
montekristo
04-01-2009 @ 03:02 | τον καιρό εκείνο έφτιαξα κι ενα βιντεάκι για τον Αρη:
http://www.youtube.com/watch?v=AsxCct4PnO0 | | montekristo
04-01-2009 @ 03:39 | ναι ο παπαΔημακος θεωρεί πιθανό να τον σκοτώσαν οι ίδιοι οι κομουνιστές
και να μην είχε γίνει όμως αυτό το ΚΚΕ τον είχε αποκυρήξει ήδη και σε εκείνες τις συνθήκες αυτό ισοδυναμούσε με καταδίκη σε θάνατο. Ποιος θα τον βοηθούσε όταν τον κυνηγούσαν θεοί και δαιμόνοι και οι πρωην σύντροφοί του τον θεωρούσαν προδότη του κόμματος?
είχα βρει κάποτε το φύλλο του ριζοσπάστη που έλεγε ότι ο Άρης είναι εχθρός του κόμματος, παρόλα αυτά σήμερα τον τιμούν...
είχα σκανάρει κι ένα βιβλιαράκι (8 σελιδες)
μέσα σε αυτό υπάρχει και η αφήγηση Γκολέζου για το τέλος του Άρη
http://docs.google.com/View?docid=dgcxt8r7_1c53j57gw | | montekristo
04-01-2009 @ 03:47 | σπάζουν πιάτα στον Παπαδόπουλο(στην υγειά μας ρε παιδιά) τα σαββατόβραδα που σκοτώνονται παιδιά στα εξάρχεια και στη Γάζα
ξέρω κι εγώ ρε Παντελή?
μάλλον η κάθε εποχή έχει τους δικούς της ήρωες και σε κατάλληλες συνθήκες φανερώνονται
άλλοι γίνονται γνωστοί άλλοι όχι, πάντως υπάρχουν | | MARGARITA
04-01-2009 @ 04:23 | το θυμάμαι Νικηφ....θέλω να μου στείλεις την φωτογραφία που έχει ο Αστρογιόγγι στην ιστοσελίδα του.....
να μπορώ να την αποθηκεύσω βεβαίως....βεβαίως....
θα συμφωνήσω με τις 2 τελευταίες γραμμές του σχολίου σου ιδιαίτερα με τις 4 τελευταίες λέξεις "άλλοι όχι, πάντως υπάρχουν " | | velico
04-01-2009 @ 05:20 | με φοβίζει η σκέψη συχνά πως δεν υπάρχουν
ή την εικόνα που περιμένουμε γι'αυτούς...
με παρηγορεί μόνο που κάποιοι το πιστεύουν... | | ψιτ-ψιτ
08-01-2009 @ 07:23 | ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
