stixoi.info: Το αιματοπότισμα του νου

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το αιματοπότισμα του νου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130638 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το αιματοπότισμα του νου

Θρύψαλα η νύχτα σε κομμάτια αλογόνου
μικρές θερμάστρες οι καρδιές πάνω στο ρεύμα
αναρριγούνε, ηλεκτρίζονται, πεισμώνουν
γυμνές αγγίζουνε τα σύρματα του πόνου
κι εκεί που λες πως δεν αντέχουν και ματώνουν
πάντοτε βρίσκουν αποκούμπι σ’ένα πνεύμα.

Να’ναι το πνεύμα των καιρών που πέρασαν σαν ξένοι
να’ναι νοθείες της ψυχής που κλαίει τρομαγμένη;
Εγώ το βλέπω φάντασμα του πεθαμένου κόσμου
τους τοίχους να διαπερνά, να ορθώνεται ομπρός μου
Να μου ζητά σαν ύπατος ακόμα μια ευκαιρία
για να γραφεί αναίμακτα καινούρια ιστορία...

Μα μη μ’ακούς, έχω σαλτάρει όπως όλοι
μικροί εμπόροι σε τεράστια αγορά’
κι όπως μοιράζονται οι ατάκες και οι ρόλοι
το παλκοσένικο πώς μοιάζει με την πόλη!
Πώς μοιάζουν όλα να μου κλέβουν τη χαρά!

Κάνεις υπόκλιση και στέκεις σαν Ηρώδης
σφαγμένα νήπια οι στιγμές , δεν σ’απειλούν!
Η μνήμη γέρασε μα ο εγωισμός μυώδης
το παίζει άρχοντας σπουδαίος, πνευματώδης
γρυλίζει σ’οσες ενοχές παραμιλούν.

Να’ναι που ακόμα καρτερείς την άλλη σου μητέρα
να’ναι που ελπίδες χώρεσες σε ξένη ταμπακιέρα;
Εγώ σε βλέπω να αλυχτάς σαν καις το ονειρό σου
με’στον καπνό να ασφυχτιάς σ’εμέ να λες το «σώσου!»
Μα μ’είχαν μάθει στο σχολειό αυτή τη θεωρία
που’λεγε μάθε γράμματα, να γράψεις Ιστορία...
Με επαναλήψεις τακτικές το νου σου κούρασέ τον
αίμα να μπει, αίμα να βγει..με αίμα πότισέ τον!


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 17 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

poetryf

elpidakwstopoulou 06-01-2009 @ 00:22	με άφησες άφωνη.... καλημέρα... πραγματικά υπέροχο!!!!!! μπράβο Αθανασία μου γράφεις μοναδικά!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
agrafos 06-01-2009 @ 00:49	γεια σου ρε Αθανασια καλη χρονια Αψογη το χαρηκα πραγματικα καταπληκτικη ροη
MARGARITA 06-01-2009 @ 01:07	εύγε σου ψυχή μου ::love.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α 06-01-2009 @ 01:32	Υπέροχη Αθανασία μου με συγκλόνησες ακόμα μία φορά!! ::hug.::
iraklisv 06-01-2009 @ 01:58	Άξια!
Ιππαρχος 06-01-2009 @ 02:01	Φοβερή ειδικά η πρώτη στροφή σου Αθανασία!
heardline 06-01-2009 @ 02:08	Κάνεις υπόκλιση και στέκεις σαν Ηρώδης σφαγμένα νήπια οι στιγμές , δεν σ’απειλούν! Η μνήμη γέρασε μα ο εγωισμός μυώδης το παίζει άρχοντας σπουδαίος, πνευματώδης γρυλίζει σ’οσες ενοχές παραμιλούν. Ωραία στροφή Αθανασία !!!! καλή χρονιά, χρόνια πολλά !!!!!
swordfish 06-01-2009 @ 04:08	''κι όπως μοιράζονται οι ατάκες και οι ρόλοι το παλκοσένικο πώς μοιάζει με την πόλη! Πώς μοιάζουν όλα να μου κλέβουν τη χαρά!''Πολύ καλό Αθανασία μου!!!! ::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
azoritis 06-01-2009 @ 04:50	αιματοπότισμα του νου υπέροχο ::up.::
Ιχνηλάτης 06-01-2009 @ 05:42	Παρόλο το ευαίσθητο του ποιήματος, βγάζει έναν αέρα αντίστασης και ριζοσπαστιμού! Αυτό όμως που διαπίστωσα, είναι η υγεία που διακατέχει τα γραφόμενα!
rock sugar 06-01-2009 @ 06:28	μα ειλικρινα τωρα... ποση εμπνευση μπορει να κρυβει ενας ανθρωπος;; εγω δε θα σταματησω λεπτο να θαυμαζω και να σεβομαι την υπεροχη σου!! εισαι ενα διαμαντι... και ξερεις εεε... diamonds are for ever!!! την αγαπη μου γλυκια μου Αθανασια.... ::love.:: ::love.::
arpistre 06-01-2009 @ 06:59	αγαπημένο
nirbana 06-01-2009 @ 08:39	υπέροχο...υπέροχο... κι ας είναι αιματοπότισμα!!! ::hug.::
Celestia 06-01-2009 @ 14:06	::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
χάρης ο κύπριος 06-01-2009 @ 14:14	άργησα να περάσω αλλά άξιζε τον κόπο ! ! ! φιλαράκι μπράβο ! ! την αγάπη μου ! ::love.::
peiraiotissa 07-01-2009 @ 06:44	Με επαναλήψεις τακτικές το νου σου κούρασέ τον αίμα να μπει, αίμα να βγει..με αίμα πότισέ τον! Απίστευτη ροή ...αίματος στη φλέβα...καθώς το διαβάζω...!!!!! ::kiss.:: ::up.:: ::theos.::
Noldiel 08-01-2009 @ 08:13	"...μικρές θερμάστρες οι καρδιές πάνω στο ρεύμα αναρριγούνε, ηλεκτρίζονται, πεισμώνουν γυμνές αγγίζουνε τα σύρματα του πόνου κι εκεί που λες πως δεν αντέχουν και ματώνουν πάντοτε βρίσκουν αποκούμπι σ’ένα πνεύμα..." Όλο υπέροχο! Συμφωνώ με όλους απο πάνω...τι άλλο να πω; Κομμάτια με έκανες! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο