| |
κραδαινω το μεγάλο μου δρεπάνι
πάνω σε άτι με πλερέζες σκεπασμένο,
μα βγαίνει η φωνή μου με γινάτι
σαν αντικρύζω ενα καστρί μισοχτισμένο
πανώρια με χαμόγελο τζοκόντας
κόρη εμέ τον χάροντα προσμένει,
να παρω την ψυχή και ν αποθέσω
στο σκοτεινό του Αδη το λιμέρι
με πιάνουνε τα γέλια αθελά μου
σαν βλεπω μες τη λιμνη τη θωριά μου,
το εσώρουχο μου λείπει απο κάτω
κι ανεμοδέρνουνε τα δόλια τ αχαμνά μου
εκείνη με ντροπή κλείνει τα μάτια
και κρυβει με τις χούφτες της τα στηθεια,
κι ας εκανα ο δόλιος ψυχοβγάλτης
στη σέλλα μου αμέτρητα ξενύχτια
αμεσως το δρεπανι κατεβάζω
το ομορφό της το κεφάλι ν αποκόψω,
μα ευθυς η πονηρούλα πάει στο πλάι
και αντε τωρα εγω...χωρίς "πτηνό" να ξελασπώσω
τα αχαμνά μου αναζητάω ο καημένος
που απο αβλεψιά μου τα απόκοψα πια ούλα
ωστε μαζι μου να γελούν οι ποπολάροι
και να μου βγάλουνε το όνομα.. ¨χαρούλᨨ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
