Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130682 Τραγούδια, 269445 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου
 αχ!
 

Σου δίδασκα και με γλυκοκοιτούσες,
μια τσίχλα πάντα με τα χέρια ξετανούσες,
φορούσες φούστα κλαρωτή μπορδώ μπλουζάκι,
έκρυβε ο φιόγκος των μαλλιών σου όλο το χάρτη.

Μήπως θυμήθηκες ποιος είμαι ;;;τ'όνομά μου;;;
φούσκωνες φούσκες μπρος τα μάτια τα δικά μου,
μου'χες κολλήσει μια φορά τη μύτη Αμέρσα.
τριντέντ με δυόσμο κι από έξω κι από μέσα.

Δεν θα το μάθαινες ποτέ σου θησαυρέ μου
όμως με πρόδωσε η ξαδέλφη η καταδότρα,
χαζή χαζή μα λέει αλήθεια για την κάρια
γι'αυτό σ'ανέλαβε..να μείνεις στο σκοτάδια.

Εψαχνα μέσα στη μασχάλη σου μικρή
και σε ρωτούσα ω!άσπιλή μου και αγνή(ήσουν τότε)
μήπως παράπεσε στο θάμνο διατριβή
και συ αναστέναζες..Αστέριε μπορεί.(θυμάσαι;;;)

Η ΚΑΡΙΑ ΖΗΛΕΥΕ ΚΑΤΑΠΙΝΕ ΓΚΟΣΤΕΡΕΣ.(η τέως μου στα φροντιστήρια οπου φοιτούσες ανθε μου)

Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
σε ακολούθησα γλυκειά μου οπτασία
θαρρείς και πρόβλεψα τα υπόλοιπα αυτά
που σ'αναγκάσανε να βγάλεις τον ταφτά!

Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
τιποτένιος κι ανισόρροπος για όλους,
έφτασα κάτω από τον πάτο τενεκέ
για τον μπορδώ σου τον ταφτά που'χει λεκέ.

Απ'τα σουβλάκια αυτού του γύφτουλα του ζέχρα,
που βρήκε δώρο του ΑΡΙΕΛ λευκή γυναίκα
και τις μουστάρδες και τα κέτσαπ των χεριών του
στη φόδρα σκούπισε ταφτά μωρέ γαμώτου.



Αστέριος Αντωνίου του Αντωνίου,
δεν έχω τίποτα χειρότερο να πάθω,
έδειξες σ'άλλονε τα τρία σου βρακιά,
σ'αυτόν που ξέκανε με ντατσουν μια γριά!





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Με λεν αοιδούμαν
 
Asterios Antoniou
11-01-2009 @ 11:37
http://conapl.ning.com/profiles/blogs/1636714:BlogPost:85386
Asterios Antoniou
11-01-2009 @ 12:19
απλώς θυμάμαι το παρελθόν..τότε που είχα εμφανιστεί μπροστά της ..τότε που με πρόδωσε για έναν αθίγγανο..τότε που έφυγα για να ξεχάσω..καλησπέρα σας και καληνύχτα σας στιχοαδελφοί μου ::sad.::



διευκρίνηση..η εξαδέλφη μου Ελένη υποστήριζε οτι η τέως γυναίκα μου Πόπη ζήλευε τη φρεσκάδα και τα νειάτα της Αμέρσας και ανέλαβε να της διδάξει γλώσσα γον για να την αφήσει ...όπως την ξέρετε..
justawoman
11-01-2009 @ 12:33
Αμαν! ::scare.::
Κατέφθασε κι ο αηδούμαν, ο ερωτοχτυπημένος
Αμέρσα φυλάξου, γιατί τον βλέπω μ' αγριες διαθέσεις
Όχι τίποτε, μα θα μπλέξει πάλι σε καυγάδες ::700-1677.::, έχουνε πληθύνει και οι μνηστήρες... της Ιθάκης θα γίνει, το οσμίζομαι

Περαστικά σου Τέρι (απ' το αστέρι) ::wink.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
11-01-2009 @ 12:54
τι να σου πω βρε όνιδος της ποίησης ::angry.:: κανόνισε να μας κάνεις σούργελα και δω..αλλά δεν φταις εσύ..η θεια μας η Παύλαινα φταίει που πήρε τζακ ποτ και αντί να τα δώσει σε μένα και στον μπάρμπα μας που βαράμε κασμά..τα δωσε σε σένα άχρηστε να πάρεις γιοτ..να απομονώνεσαι να γράφεις αηδίες ::angry.::
Amersa K
11-01-2009 @ 13:53
Αστέριε!!! πρώτε μου σεβντά
πως να σ' αναγνωρίσω
που με γυρίζεις συναπτά
είκοσι χρόνια πίσω...
::1609.::

Είσουνα τότε φοιτητής
κι εγώ αγνό κοράσιο
μού κανες φροντιστήριο
να πάω στο γυμνάσιο
::1783.::

θυμάμαι πόσα μου λεγες
αρχαία, γεωγραφία
και κάθε τόσο μου δειχνες
τα τρία σου πτυχία...
::920.::

Αχ... οι αθώες εποχές....
άφησαν τόσα χνάρια
που σ' έσουρνα στις εξοχές
κι έφριτταν τα μοσχάρια...
::700.::

Μ' άφησες και παντρεύτηκες
κι απόμεινα στον άσσο
την Πόπη με το δίπατο
καλά κι είχα τον Τάσο...
::1151.::

το Γιάννη, τον Αλέξανδρο,
το Φόντα και τον Χάρη
αγάπη μου που σίτεψες
κι έγινες σαν... μην πω...::8026.::

::4840.::
Asterios Antoniou
11-01-2009 @ 14:03
ποιος να μου το'λεγε λοιπόν
πως η παλιά μου αγάπη
θα ήταν της πόλης
η εξώλης και προώλης.

Δεν ήταν μόνο ο γύφτουλας
ήταν και άλλοι ακόμα
στα πάρκα ,στα χωράφια,
στα περβόλια ,στα αλώνια!

Δεν το χωράει ο νους μου
τέτοιο κακό μεγάλο
η Αμέρσα η άσπιλή μου
ξέ ξέσαλο με κάλο;;;

ποτέ να μη σε δω
να μη σε συναντήσω,
χείλη σαν τα δικά σου
δεν θέλω να φιλήσω.

γυναίκα του μπελά
η Αμέρσα με τ'αυγά,
που τα βραζ'η μαμά της
στα ροδομάγουλά της.

Απ'την ντροπή δεν γέλαγες
άμα σε συναντούσα
και τι χαζός που ήμουνα
που δεν αποτολμούσα

τι νόμιζα πως με ανθό
είχα να κάνω Αμερσα
κι όχι με σένα τελικά
όπου δεν είχες μπέσα.

Να φύγεις και να μου φέρεις πίσω και τη διατριβή που χάθηκε στον ενάμιση μέτρο κόρφο σου.φοράδα.ούστ! ::angry.:: ::angry.:: ::angry.::
Amersa K
11-01-2009 @ 14:34
Κι αφού τα είπαμε πολλά...
κύριε, περάστε έξω...
είμαι γυναίκα του μπελά
κι εσείς ένας ...μη χέσω

::21694.::::21694.::::21694.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
11-01-2009 @ 14:51
ακόμη τη διατριβή
θυμάται αυτό το χάχανο
η σχέση που χει η Αμέρσα
με κάποιο καρμπολάχανο::1609.::
καλά και συ πως έχασες
τέτοια διατριβή
μήπως την έφαγε κι αυτή
η γιολάντα σου μωρή;.;

::clown.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο