| |
[align=center]Στην πράσινη ερημιά
Οι ήχοι με ταράζουν
Η γκρίζα αγκαλιά
Και το κρύο με τρομάζουν
Μέσα στην αποξένωση
Ψάχνω τον εαυτό μου
Με συντροφιά την ποίηση
Το νόστο φυλαχτό μου
Προσμένοντας την τελευταία βροχή
Που πίσω θα με πάει
Ζητώντας μια έρημη ακτή
Η σκέψη μου πετάει
Δύσκολα κυλάει η άμμος
Στη μονότονη κλεψύδρα
Χάθηκε ο καπετάνιος
Όταν έσπασε η πυξίδα
Μ αξίζει στα αλήθεια
Εδώ να περιπλανηθείς
Και μες στα παραμύθια
Να φύγεις λίγο, να χαθείς
Όταν η νύχτα απλώνεται
Τα κάστρα ζωντανεύουν
Τα δέντρα ξεριζώνονται
Μπροστά σου όλα θεριεύουν
Σου χαρίζουν ιστορίες
Με ιππότες, ξωτικά
Μ' όμορφες νεκρές κυρίες
Όλα φαντάζουν μαγικά
(Αν και είναι μακρινά...)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
