| |
Ζω στο υπαρκτο και στο ανουσιο
και παραλληλα στο ονειρικο και ουσιωδες
βιοι παράλληλοι και απομακρυσμενοι
μαυρες φιγουρες και λευκες οπτασιες...
Μονολογω με λογια βγαλμενα απο σταχτες και ερείπια
το μυαλο που περπατα σε δρομους σπαρμενους με συναισθηματα
Ο παρορμητισμος μου με οδηγει σε δαση απομερα
δεν αγαπω τον εαυτο μου και δεν τον μισω ταυτοχρονα
μου περνα αδιαφορος ...
Πιστευω σε μενα και χανω το χαρτη
αφηνω να φυγουν στιγμες και τρεφω ελπιδες
Πως να ορισω τον εαυτο μου???
Με ποια λογια με ποιες εννοιες??
Μια φραση :
Χαμενη στο πληθος του φυσιολογικου με ενα σακιδιο παραδοξο στην πλατη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
