| |
Βουταω το πινελο στο δικο μου το χρωμα
& φτιαχνω τον κοσμο με αιμα & χωμα,
βαζω το δακρυ ανταμα του πονου
μαζευω απο κατω τις σταχτες του χρονου,
γι αυτους που χαθηκαν κανω σπονδη
& σταζω κρασι πανω στη γη,
να γαληνεψει η ψυχη τους ειρηνη να βρει
στα ουρανια λειβαδια να παει να κρυφτει,
ειναι καλυτερα εκει που πηγαινουν
τιποτα δεν ελπιζουν & δεν περιμενουν,
δεν τους αγγιζει ο τρομος,ο χρονος
ουτε η ζηλεια,το μισος κι ο φθονος.
Σ'αυτους τους Αγγελους που βγαλαν φτερα
που αφησαν τα εγκοσμια & φυγαν ψηλα,
μια ωδη στο χαμο τους,μια ραψωδια θλιμμενη
στη δικη τους τη μνημη ειναι αφιερωμενη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
