| |
Εδωσες πνοη σε τουτο το σωμα
που ναι φτιαγμενο απο αερα & χωμα,
μονοπατι μεγαλο & δρομο φαρδυ
διχως τελος μα ουτε κι αρχη.
Ταξιδιωτης κι οδοιπορος
στου κοσμου τις ακρες,
βαζωντας σημαδια πανω σε χαρτες,
δεν καταφερες ποτε να πεταξεις στ'αληθεια
γι'αυτο τα ονειρα σου γιναν συνηθεια
να τα ζεις μονος μεσα στη νυχτα,
πολεις μαρκαρεις,βουνα & πελαγη
σαλπαρεις καθε βραδυ με του μυαλου το καραβι,
ταξιδια αρχιζεις σαν κλεινεις τα ματια
σε χωρια μακρινα,ποταμους & παλατια,
βαζεις πλωρη κι ανοιγεις πανια
για μερη αγνωστα,ξωτικα,
τοπους χαμενους σε αγνωστους χρονους
μακρια απο ανθρωπους στοιχεια & δαιμονους,
να εισαι ο ηρωας στο παραμυθι
να ζεις μια ζωη στη δικη σου τη ληθη.
Ανοιξε τα ματια σου μηλω που να παρει
μην μενεις ακινητος σα να σαι κουφαρι,
να δεις τη ζωη μεσα στα ματια
να δεις τ'ασχημα & τα καλα
Κι αν δεν σ'αρεσει ονειρα γλυκα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
