| |
Της ζωής το δέντρο μαράζωσε.
Της ειρήνης το χρώμα; ξεθώριασε.
Βρώμισες τη μυρωδιά σου με την ανάσα σου.
Οι τίτλοι του τέλους είναι κοντά,
τόσο όσο δε φαντάζεσαι.
Εσύ τους έγραψες…. με το μολύβι του όπλου σου.
Μετά λιποτάκτησες από τύψεις.
Θα σε χαιρετίσουν όπως ζήτησες.
Χαϊδεύοντάς σε την ώρα που θα κοιμάσαι ναρκωμένος.
Να μην νιώσεις την καταστροφή, τα συντρίμμια.
Θα σου φανεί τότε η ζωή ένα όμορφο, τρυφερό παραμύθι
που στρατιώτη άθελά σου… χαράμισες ∙ δολοφόνησες
χαράζοντας το επιβεβλημένο σου το τέλος.
Άλλοι αποφάσισαν για ‘σένα και για μένα δίχως να 'πρεπε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
