Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σαρκοβόρα έξις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σαρκοβόρα έξις
 Δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω / Απ' τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω (Οδ. Ιωάννου)
 
Με δυο παλάμες πρόσωπα
και στήθη πλέρια στεναγμών
ψηλάφισα τους ήχους μου
σε μια μινόρε νοσταλγία
Με μεταφυσική προσήλωση
βυθίστηκα στην αίσθηση
ανάμεσα στον χρόνο και την ύλη

Άδραξα κάθε υπαινιγμό
χωρίς κανένα πρόσχημα
να στήσω ενέδρες στίχων σειρήνων
τις λέξεις να μαγέψω
να μου δοθούν γυμνές
δίχως περίβλημα

Κι αν κάποιο νόημα ξεμάκρυνε
σε έρμαιο προσήνειας βλέμμα
πίσω απ’ τις τόσες γενικεύσεις
σαν παραλήρημα κρεμάστηκε
απ’ την κλωστή μιας άγνοιας
Έτσι –άθελά μου– να αιωρείται
συθέμελα, ανέμελα, ανώφελα

Το ξέρω, κατά βάθος είμαι μόνη
μέσα στο αχανές αυτό πεδίο
Στοχάζομαι τον έρωτα
σαν βρέχει αναδρομικά, κι ο ήλιος
σ’ ένα λαβύρινθο από θέλω
στον ίλιγγο της πιο βαθιάς επίκλησης

Ό,τι έχω χάσει απ’ το παρόν
το κυβερνώ ως όνειρο στο μέλλον
Μες τα χαοτικά μου μηρυκάσματα,
το κατευθύνω εντός μου, για να θρέψει
τον τύραννο αυτής της εμμονής
που κάποιοι τον βαφτίζουν
έμπνευση

Και τι μ’ αυτό;
Εγώ τον λέω σαρκοβόρα έξη.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 22
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      replay
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
idroxoos
24-01-2009 @ 00:01

Άδραξα κάθε υπαινιγμό
χωρίς κανένα πρόσχημα
να στήσω ενέδρες στίχων σειρήνων
τις λέξεις να μαγέψω
να μου δοθούν γυμνές
δίχως περίβλημα
::smile.:: ::yes.::
MARGARITA
24-01-2009 @ 00:18
για σένα κοπελλιά μου δεν έχω να πω τίποτα....από το ότι η γραφή σου έχει γίνει αγαπημένη μου έξις....
swordfish
24-01-2009 @ 00:20
Το ξέρω, κατά βάθος είμαι μόνη
μέσα στο αχανές αυτό πεδίο
Στοχάζομαι τον έρωτα
σαν βρέχει αναδρομικά, κι ο ήλιος
σ’ ένα λαβύρινθο από θέλω
στον ίλιγγο της πιο βαθιάς επίκλησης''!!! ...με κορύφωμα το τελείωμά σου!!!!!
::hug.::
velico
24-01-2009 @ 00:28
λοιπόν Στέλλα, σήμερα κατάλαβα γιατί μου αρέσει ο λόγος σου, γιατί μου υπενθυμίζει δικά μου συναισθήματα...
καλημέρα!
Κακτίνα
24-01-2009 @ 00:39
ούτε βαρύ ούτε ελαφρύ, τόσο βαθύ όσο να είναι της ψυχής σου αύρα, Στέλλας χαμόγελο...
Amersa K
24-01-2009 @ 01:07
Πάλι απ' το φεγγάρι κρεμάστηκες και κάνεις κούνια;
Και κάνει θλίψη σήμερα, με αραιά χαμόγελα, κι ανάλαφρα βαρομετρικά...
::razz2.:: ::kiss.::
montekristo
24-01-2009 @ 01:35
Ο ποιητής βάζει την θλιμένη μάσκα του κλοουν
και το κάνει με τόση μαεστρία
που ποτέ δεν καταλάβαμε
πως πρόκειται για το πρόσωπό του
Πηδά κωμικά από λέξη σε λέξη
έχοντας προγραμματίσει με ακρίβεια
την στιγμή που θα σκοντάψει
λυτρώνοντας μας μ' ένα χαμόγελο.
Κρατάει θριαμβευτικά
το μπαστουνάκι του θαυμαστικού,
ενώ πίσω του τον ακολουθεί πιστά
ένα κεφαλαίο και μακρόσυρτο Ω
με τα στραβά ποδαράκια του,
τα ανοιχτά σαν της πάπιας
κι ένα κακόκεφο και κοντοπόδαρο χ,
που βιαστικό τρέχει, τρέχει
να βάλει τρικλοποδιά, στο ανόητο Ω...

Για σένα και τα χαοτικά σου μηρυκάσματα
Καλημέρα ::smile.::
peiraiotissa
24-01-2009 @ 02:48
Ότι έχω χάσει απ’ το παρόν
το κυβερνώ ως όνειρο στο μέλλον

Καλημέρα just... ::hug.:: ::kiss.::
Γιάννης Χρυσέλης
24-01-2009 @ 03:22
::wink.:: ::yes.::
ekptwtos
24-01-2009 @ 04:23
::theos.:: ::theos.:: ::4076.::
νετη541
24-01-2009 @ 04:37
... άντε...θα πω μια καλησπέρα γιατί αυτή η σαρκοβόρα έξι (5, 4, 3, 2, 1, μπάμ!) πολύ με τυραννάει.... και όσο για το σχόλιό σου;... τα γνωστά...

...10 μερούλες η χρονοκαθυστέρηση... καλά δεν τα πήγα;;...
MASTER
24-01-2009 @ 04:51
Ότι έχω χάσει απ’ το παρόν
το κυβερνώ ως όνειρο στο μέλλον
Μες τα χαοτικά μου μηρυκάσματα,
το κατευθύνω εντός μου, για να θρέψει
τον τύραννο αυτής της εμμονής
που κάποιοι τον βαφτίζουν
έμπνευση

Και τι μ’ αυτό;
Εγώ τον λέω σαρκοβόρα έξις.

::theos.::
rock sugar
24-01-2009 @ 05:39
τι έγραψες;;;; ::theos.::
artista_k
24-01-2009 @ 07:28
Κοίτα να δεις τι γράφεις ο άνθρωπος! ::love.:: ::kiss.::

Εχω παλι άγνωστες λέξεις.... ::sneak.::
k13739
24-01-2009 @ 08:57
Έτσι –άθελά μου– να αιωρείται
συθέμελα, ανέμελα, ανώφελα
::yes.::
**Ηώς**
24-01-2009 @ 11:06
Με μεταφυσική προσήλωση
βυθίστηκα στην αίσθηση
ανάμεσα στον χρόνο και την ύλη

τις λέξεις να μαγέψω
να μου δοθούν γυμνές.............ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ......ΑΥΤΟΥΣΙΕΣ......ΜΟΥΣΑΣ....ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ!
χωρικός
24-01-2009 @ 16:13
γειά σου Στέλλα! ::smile.::
Μπάμπης
25-01-2009 @ 00:28
καλημέρα σας και περαστικά σας εύχομαι ...
justawoman
25-01-2009 @ 13:08
Χαιρετώ σας αγαπημένοι μου στιχομάνιακς. Ένεκα εκδρομεύς, άφησα τη σαρκοβόρα έξη μου μακριά από τη φύση αυτό το ΣΚ
Μερσί που σας απασχόλησε ::smile.::

Μόντε, μου άρεσαν πολύ οι στίχοι. Η γοητεία του ποιητή νομίζω είναι ακριβώς αυτή. Να είναι και να μην είναι αυτός που τραγωδείται

καλό βράδυ σε όλους
Mastermind
25-01-2009 @ 14:10
Απλό, λιτό και περιεκτικό. Τα σέβη μου αρχόντισσα!
αισχυ(λος)
28-01-2009 @ 04:52
τι γραφεις!!!!!!!!!!!!!!!!!
... άρα υπάρχω
15-02-2009 @ 12:56
.....Ότι έχω χάσει απ’ το παρόν
το κυβερνώ ως όνειρο στο μέλλον
Μες τα χαοτικά μου μηρυκάσματα,
το κατευθύνω εντός μου, για να θρέψει
τον τύραννο αυτής της εμμονής
που κάποιοι τον βαφτίζουν
έμπνευση...
Καταπληκτική κατάληξη justAwoman!!!
... και ... πές το όπως θέλεις!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο