| |
ΤΟ ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Έφτασα νωρίς στην πόλη των 15 εκατομμυρίων. Η πρωινή βροχή είχε μουσκέψει για τα καλά τους δρόμους αλλά οι κάτοικοι της δεν έδειχναν να ενοχλούνται. Ελάχιστοι κρατούσαν ομπρέλες και τα βρεγμένα ρούχα τους κολλούσανε στα αδύνατα σώματά τους διαγράφοντας ιδιαίτερα κολακευτικά μερικά ανατομικά στοιχεία στις γυναίκες. Η μυρωδιά ήταν βαριά ,μείγμα λάσπης, μαραμένων λουλουδιών και διάφορων σκουπιδιών σε αποσύνθεση. Αυτό δεν μου έκοψε την όρεξη να βγω να εξερευνήσω και να ανακαλύψω μία ιδιαίτερα γοητευτική πόλη.
Περπάτησα δίπλα σε ένα μεγάλο πάρκο. Πήρε το όνομά του από τον Lodi που ήταν ένας από τους τελευταίους σουλτάνους(1451-1526).Πανέμορφα και πολύχρωμα λουλούδια σου τραβούσαν αμέσως την προσοχή αλλά οι περαστικοί έδειχναν εξοικειωμένοι με την ομορφιά και περνούσαν βιαστικοί. Οι νέοι και οι νέες που περνούσαν από δίπλα μου ήταν ντυμένοι με ανοιχτόχρωμα αλλά συνάμα έντονα χρώματα. Ιδίως οι άνδρες φορούσανε ρούχα σε φανταχτερές αποχρώσεις κίτρινου και φούξια .Χρώματα που σε παραξενεύουν σε έναν άντρα. Πολλοί άντρες επειδή κρύωναν είχαν τυλιγμένο το κεφάλι με μαντίλες ή κασκόλ ενώ στα πόδια φορούσαν σαγιονάρες ή σανδάλια. Χειμώνας με 20 βαθμούς και πολύ υγρασία .Όλοι τους ήταν νέοι και χαμογελαστοί. Όμορφοι και φτωχοί
Το ποτάμι Yamuna είχε χρώμα καπνού και στην επιφάνειά του επέπλεαν διάφορα αντικείμενα αγνώστου προελεύσεως. Περίπου 57% των απορριμμάτων της πόλης ρίχνονται καθημερινά σε αυτό το ποτάμι που χύνεται στην συνέχεια στον Γάγγη .Στις όχθες του μερικές κοκαλιάρες αγελάδες έψαχναν ανεπιτυχώς κλαριά και διάφορα χορτάρια για να βοσκήσουν. Πλαστικές κούτες, κομμάτια από ρόδες, ξεχασμένα ξύλα και πάρα πολλά απόβλητα ταξιδεύανε ,μαζί με το κύμα ,για ημέρες, για να χυθούν στον κόλπο τη; Βεγγάλης. Η ανυπόφορη μόλυνση του περιβάλλοντος, είναι ένα στοιχείο που σε επηρεάζει πάρα πολύ όταν ταξιδεύεις στην Ινδία την Bharat Juktarashtra και ώρες ώρες σου δημιουργεί αποστροφή γι΄αυτό το ταξίδι.Το έντονο λευκό της πρωινής ομίχλης δυσχεραίνει την ήδη φορτωμένη κυκλοφορία .Η αναγκαστική χαμηλή ταχύτητα, λόγω ομίχλης έχει σαν αποτέλεσμα όλα τα μέσα κυκλοφορίας να πάνε σημειωτών ,εκπέμποντας πολύ περισσότερες ριπές καυσαερίων από μία κανονική ημέρα και η ύπαρξη πολλών πεπαλαιωμένης τεχνολογίας οχημάτων φορτώνουν υπερβολικά τον αέρα που αναπνέεις. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα που προέρχεται από τα καυσαέρια και την αυξημένη υγρασία σου δυσκολεύει πάρα πολύ την αναπνοή .Βλέπεις πολλούς κατοίκους να φοράνε χάρτινες προστατευτικές μάσκες. Οι ελάχιστοι τροχονόμοι που συνάντησα φορούσαν όλοι τους τέτοιες μάσκες. Πουθενά δεν νιώθεις ότι υπάρχει μία τάξη, ένας φραγμός των ρύπων. Μία προσπάθεια του κράτους να περιορίσει την κυκλοφορία των προβληματικών ταξί και αυτοκινήτων που ηλικιακά έχουνε κολλήσει στο 1950.
Επισκέφθηκα το Humayun’sTomb του δεύτερου μογγόλου σουλτάνου με τον διπλό θόλο. Το ισλαμικό μαυσωλείο με την κόκκινη ,χαρακτηριστική της Ινδίας ,πέτρα κτίστηκε το 1569 και παραμένει ένα κόσμημα της παλιάς πόλης. Μαϊμούδες ανεβοκατέβαιναν με χάρη πάνω στις πέτρες .Μου έκανε εντύπωση ότι κοντά σε άλλους τάφου των συζύγων και γιων του Humayun υπήρχε και ο τάφος του αγαπημένου του μπαρμπέρη . Στην Ινδία υπάρχουν μόνο νεκροταφεία άλλων θρησκειών(μουσουλμάνων, χριστιανών ,ιουδαίων) επειδή στους ινδουιστές εφαρμόζεται η καύση νεκρών. Το απόγευμα έφτασα στην αγορά Kahn όπου χάιδεψα τα περίφημα Pashmina φτιαγμένα από το καλύτερο μαλλί. Εσάρπες που περνούσανε μέσα από ένα δακτυλίδι ,αυτό ήταν το τεστ ποιότητας τους. Θαύμασα από κοντά τα σαρί και τα αξεσουάρ της γυναικείας ενδυμασίας. Φυσικά δεν τόλμησα να αγοράσω παρά ένα μικρό κόκκινο σακάκι με χάνδρες ραμμένες στο πέτο. Όσο και όμορφα να είναι πάνω σε έναν ινδό ή ινδή δεν λένε όταν τα φοράει ο ευρωπαίος.
Η πόλη προετοιμάζονταν για την μεγάλη παρέλαση της 26 Γενάρη. Μία παρέλαση που συγκεντρώνει κάθε χρόνο την προσοχή όλης της χώρας αλλά και την παρουσία άνω των 20 χιλιάδων ντόπιων και 5000 ξένων επισκεπτών. Οι εργάτες στήνανε τις μεταλλικές εξέδρες και οι αστυνομικοί ελέγχανε ,με αυστηρό μάτι, τους περαστικούς. Παντού, σε όλα τα σημεία της πόλης έβλεπες αυτοκίνητα της Αστυνομίας σταματημένα μπροστά στα δημόσια κτήρια και τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Έχω ταξιδέψει πολύ αλλά πουθενά δεν μου έχουνε κάνει τόσο συχνά σωματικό έλεγχο όπως στην Ινδία.
Οι δρόμοι της πόλης δεν ξεκουράζονται παρά στις πρωινές ώρες. Τα 4 διαφορετικά είδη ταξί σε κυνηγάν επίμονα και δεν σταματάν ποτέ. (autorikshaw, ποδήλατο-ταξί, μικρά βάν ,κανονικό ταξί).Σου στήνουν καρτέρι και δύσκολα τους ξεφεύγεις .Παντού οι δρόμοι σφύζουν από ζωντάνια και η πόλη δίνει την εντύπωση ότι κοιμάται ελάχιστες ώρες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη των ινδών για τα έντονα χρώματα. Την άνεση με την οποία οι γυναίκες περιπατάνε στο δρόμο με ξεσκέπαστο κεφάλι αλλά κρύβονται πίσω από διάφανα πέπλα όταν βρίσκονται στο αεροδρόμιο .Η περηφάνια τους και η υπομονή με την οποία αντιμετωπίζουν την φτώχια και την δυστυχία χαράχτηκαν για πάντα μέσα στην ψυχή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
