μια κιθάρα που παίζει blues..
μια φωνή που τραγουδάει μπροστά σε όλα τα φώτα..
ένα πιάνο στην άκρια, με ένα σκαμπό λίγο πιο δίπλα..
και 10 σκέψεις να βαράνε τα άσπρα, μαύρα πλήκτρα στο ρυθμό του RoadHouse Blues.
να κυλάει η φωνή -
και τα λόγια να προσπερνάνε το κάθε βήμα του κάθε ανθρώπου.
η ανώδυνη πορεία να μεταμορφώνεται-
σε μια πληγή που κανείς δεν περιμένει να νιώσει.
ο χρόνος να γίνεται εχθρός-
η οργή σύμμαχος-
η αγωνία πάθος-
και η σκέψη η αιτία.
σε κάθε στροφή θα θυμάσαι-
τα λόγια που πέταξες απ'το παράθυρο.
σε κάθε νότα θα κλαίς σαν βροχή...
μα μην φοβάσαι κανείς δε θα σε βλέπει.
τα χρώματα θα χορεύουν τρελλά-
κάποτε γρήγορα,κάποτε πιο αργά.
θα μιλάς , μα δεν θα σ'ακούω-
θα μ'ακουμπάς , μα δεν θα σε νιώθω..
.....κάπως έτσι ξεκινά αυτό το τραγούδι.
