| |
| | Δεκαεννιά Aνατολές |  | | | Έτσι του είχε πει…ν’ ανταμωθούν εκεί, στα κρίνα της αυλής της…Πέρασαν τριανταπέντε χρόνια, μ’ ακόμα καρτερεί…Άραγε να ‘τανε αυτός, που έφτυσε το θάνατο, ελεύθερος να ζήσει;;; | | |
[B]Δεκαεννιά Ανατολές[/B]
Δεκαεννιά ανατολές δεμένες
ήλιοι αιχμάλωτοι μεσούρανα
ήλιοι κι΄ ανατολές
Τριανταπέντε μαύρα πουλιά
πάνω απ’ το προσκεφάλι σου μάνα
να γνέθουνε κεντήματα λευκά
λευκά σαν την ελπίδα
να στρώνεις με υπομονή,
να γέρνεις να κοιμάσαι
κι’ ας μην κοιμήθηκες ποτές
κι’ ας πάντα καρτερούσες!
Συγνώμη μάνα που δε γύρισα
μα ‘πρεπε να φτύσω το θάνατο, για να ζήσω
το χρωστούσα αυτό το φτύσιμο μάνα
βλέπεις έβραζε ακόμα μέσα μου η ευχή σου
Συγνώμη που δε γύρισα
όπως μου είχες πει
ν’ ανταμωθούμε εκεί, στα κρίνα της αυλής σου…
Χαμογέλασε μάνα,
ένα κρίνο ακόμα στολίζει τον ουρανό της αυλής μας
το ξερίζωσε μια σκοτεινιασμένη ψυχή με μια σφαίρα,
μα ούτε που φαντάστηκε πως θα το φύτευε
κατ’ ευθείαν στον ουρανό σου,
για να χαίρεσαι για το λευκό της ψυχής του
που το πότισες γονατιστή με το δάκρυ σου!
[B]Ελένη Σωφρονίου[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | «Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια» | | | |
|
aprobleptos
29-01-2009 @ 00:57 | κι’ ας μην κοιμήθηκες ποτές
κι’ ας πάντα καρτερούσες!
*** την Καλημερα μου Ελένη, ειναι αδυναμες οι λεξεις,για να χαρακτηρισω την δυναμη του στιχου σου...με Συγκίνησες ...βαθυτατα **** ::hug.:: ::kiss.:: | | Άθη Λ.
29-01-2009 @ 01:00 | μπράβο σου Ελένη! | | ΑΝΤΗΣ
29-01-2009 @ 04:14 | υπεροχο | | Rannia . k
29-01-2009 @ 04:17 | Υπέροχο Ελένη μου!!!
Μπράβο!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.:: | | oneirodromio
29-01-2009 @ 04:21 | Πραγματικα καλο! | | Celestia
30-01-2009 @ 15:49 | Yπεροχο!!
::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
