| |
Ολα ψευτινα...ανθρωποι καταστασεις σχεσεις..
κι εγω....φοβαμαι ...μην αποκαλυφθει πια πραγματικα ειμαι....
μηπως διαλυθει ο γυαλινος τοιχος.....η ονειρικη πραγματιοκοτητα
που με προστατευει απο τον εξω κοσμο...η ζωη σπασμενος καθρευτης.....
κομματια διαλυμενα...ματια κενα...χειλη σφιγμενα...οπου κι αν κοιταξω....
κανεις δεν δινει σημασια στο αιμα που κυλαει απο την πληγη μου....
γιατι να δωσει....η τρυπα στο στηθος μου ποναει....με εμποδιζει να αναπνευσω...
τυλιγω τα χερια μου σφιχτα γυρω απο το σωμα μου....μα η ανασα εχει παγωσει
στα πνευμονια μου....ματωνω...το φαντασμα της αγαπης συνεχιζει να με πληγωνει....
μου ξεριζωνει την καρδια...ουρλιαζω απο τον πονο....απο την απογνωση....μα κανεις
δεν κοιταει να δει τι συμβαινει...Κανεις....Σωματα διχως περιεχομενο στιβαγμενα στα καφε...
κανεις δεν νοιαζεται....για το μελλον...ουτε αν αυτο υπαρχει....λιγοι πολεμουν...αμομα
λιγοτεροι τα καταφερνουν....η μια αποτυχια διαδεχεται την αλλη....μικρες στιγμες ευτυχιας
διαλυονται...πονος...μοναξια...μελαγχολια....σκιζουν την σαρκα.....δρομοι οργης...εκτροχιασενα
αυτοκινητα στην ακρη του δρομου....χωρις καμια αξια...επιβατες ονειρα που ποτε δεν θα πραγματοποιηθουν....δεν καταφεραν να φτασουν στο τερμα...σχεδον δεκαεφτα χρονων....
σχεδον νεκρη....πως να ανοιξεις φτερα....σε ενα ουρανο που δεν φαινονται πια τα αστερια...
πως να ερωτευτεις...το διαφανο πεπλο της ψυχης....μια αληθεια γυμνη μεσα στο σκοταδι....
που κανεις δεν τολμαει να ακολουθησει.....δεν τολμαει να την ψαξει.....φαντασματα ενος εαυτου
που χαθηκε μαζι με την αθωοτητα...αδιεξοδο....λιγο το φως μ σα στη καρδια....μα αυτο το λιγο
αρκει για να φωτισει την ελπιδα...ξεψυχαει...μα πρεπει να βρω τη δυναμη....να ξανα αναψειι η φλογα....
δεν ειναι κακο να πεσεις....μα να μη θελεις να ξανα σηκωθεις...κι εγω μακρια σου ειμαι νεκρη...σαγαπαω
αγγελε μου...σαγαπαω ειλικρινα.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
