| |
| | Δοκιμασία… |  | | | «Δοκιμασία λένε πως είναι η πορεία μας σ’ αυτά τα μονοπάτια, που ζωή τ’ αποκαλούμε.. Μα κάθε δρόμος έχει τη δικιά του ομορφιά, αρκεί να έχει κανείς την καρδιά του ανοιχτή για να τη νιώσει..» | | |
Είναι στιγμές, μέρες, μήνες και χρόνια ακόμα, που κάποιος έτσι να νιώθει μπορεί.. Πως από μια δοκιμασία, απ’ ένα τεστ διαβαίνει..
Ζόρικο ειν’ αυτό πολλές φορές, και απαιτήσεις έχει, ζητά προσήλωση πολύ, κι υπομονή, μελέτη και προσπάθεια..
Απ’ αυτές που στα όρια μπορεί καθείς να νιώθει πως τον φτάνει.. Εκεί που δυνάμεις, αντοχές, κι η υπομονή θαρρείς και εξαντλείται..
Μα να, μια μέρα ακόμα σε κρατά, ένα βήμα πιο πέρα να σε πάει..
Και σαν του σχολειού τα τεστ, τα απροειδοποίητα, εκείνα που χτυποκάρδια, όχι ευχάριστα, μας έκαναν να νιώθουμε, λένε πως έχει ένα σκοπό, μια αξιολόγηση να πάρουμε, ένα βαθμό..
Μονάχα που σε κάποια Τεστ, η αξιολόγηση μετρήσιμη μπορεί και να μην είναι..
Και έτσι το αποτέλεσμα αόρατο να είναι, και ο χρόνος που διαρκεί το τεστ ατέλειωτος να μοιάζει…
Σαν τη ζωή που σ’ έμαθαν νομίζεις ένα πράμα..
Μα η πραγματική ζωή, αλλιώς μοιάζει, και είναι, κι ας λένε οι «σοφοί» του κόσμου μας, πως είναι μια ρουτίνα..
Μόνο σαν τεστ τους η ζωή, αληθινά δεν είναι, μηδέ μια μοναχά μετρήσιμη, στρυφνή δοκιμασία..
Καθώς, σαν τη διαβαίνεις και τη ζεις αληθινά,
Του ηλιοβασιλέματος το απαλό το χρώμα βλέπεις να τη φωτίζει,
Του τόξου του ουράνιου κατέχει τη ζωντάνια,
Της θάλασσας τη μουσική,
Τ’ ανέμου το τραγούδι,
Του χρόνου έχει μέσα της την άπλετη γαλήνη,
Του ουρανού έχει τη θωριά, κι ας ειν’ συννεφιασμένος,
Του ιδρώτα της δροσοσταλιάς, εκείνου από έρωτα κι αγάπη 'πουν φτιαγμένος,
Του ονείρου που ‘χαμε παιδιά, κρατάει τη μαγεία, και είναι όλα φωτεινά, σαν ξωτικών τα δάση,
Του ονείρου που μας στέρησαν, μα είναι εδώ ακόμα…
Μα βλέπεις, τίποτα απ’ όλα αυτά, στα ζύγια τους δεν μπαίνει..
Κι έτσι απλά να υπάρχουμε, ‘θεν να μας κάμουν όλους,
Μια που και το να ζει κανείς, μετρήσιμο δεν είναι..
Μα ας βάλουν όλα τα λεφτά σε ζύγι κι ας μετρήσουν, πόσα κιλά χαμόγελα, πόσα ευτυχίας δράμια, στον κόσμο μας χαρίσανε, για μια στιγμή μονάχα..
Κι ας βάλουν απ’ την άλλη τη μεριά, ένα χαμόγελο απλό, ένα χαμογελάκι, σ’ ενός μικρού παιδιού, που λάμπει τα ματάκια…
Κι ας έρθουν όλοι οι «σοφοί», οι τάχατες μεγάλοι, να μας το ερμηνεύσουνε, πώς ευτυχία στην καρδιά απλόχερα μοιράζει;
Τόση που όλου τους του κόσμου τα λεφτά, μετρήσιμη, δε φτιάχνουν..;
Γιατί..;
Μήπως γιατί η ομορφιά, το δίκιο, η αλήθεια, μέσα μας ζουν, απ’ την ψυχή πηγάζουν..;
Και δε μετριούνται με τα ψεύτικα τους, τα φτιαχτά, τα πειραγμένα ζύγια..;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
10-02-2009 @ 14:44 | Όλα τα θέλουν οι «σοφοί», του κόσμου οι «ηγέτες», μετρήσιμα να ‘ναι παντού, συγκρίσεις να υπόκεινται και ενίοτε σε κρίσεις..
Μα ότι κι αν είπανε αυτοί, άλλα η ζωή μας λέει..
Καλό μας ξημέρωμα…
| | idroxoos
10-02-2009 @ 14:47 | Μήπως γιατί η ομορφιά, το δίκιο, η αλήθεια, μέσα μας ζουν, απ’ την ψυχή πηγάζουν..;
Και δε μετριούνται με τα ψεύτικα τους, τα φτιαχτά, τα πειραγμένα ζύγια..;
::wink.:: ::up.:: | | iokasth
10-02-2009 @ 15:23 | Τι ωραίο αυτό που διάβασα απόψε!!!!!!!!!
και οχι μόνο μια φορά!!
Καληνύχτα μας!
ΝεφΕλλη | | mantinada
10-02-2009 @ 16:00 | Δοκιμασίες...
Άλλοτε μικρές, άλλοτε πάλι μεγάλες...
Δοκιμασίες που απ' την επιτυχία ή την αποτυχία τους θα κριθεί η μελλοντική εξέλιξη της ζωής μας...
Κι άλλες που απλά τις περνάμε για να έχουμε κάτι να κάνουμε με το χρόνο μας...
Δοκιμασία το τεστ στο σχολείο,
δοκιμασία η συμμετοχή σε ένα αγώνα, σ' ένα άθλημα,
δοκιμασία μια παρτίδα σκάκι,
δοκιμασία και η έκβαση μιας σχέσης όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό εξωτερικούς (ή εσωτερικούς) παράγοντες...
Με τρομάζουν πλέον οι δοκιμασίες,
αισθάνομαι πως δεν έχω άλλη δύναμη για μπορώ να τις αντιμετωπίζω...
Η Ελπίδα μου όμως είναι ακόμα ζωντανή,
κι όσο αυτή είναι εδώ είμαι κι εγώ...
Καλό μας ξημέρωμα Ουρανέ μου,
φιλιάκια πολλά!
::love.:: | | Helene52
10-02-2009 @ 16:37 | Μήπως γιατί η ομορφιά, το δίκιο, η αλήθεια, μέσα μας ζουν, απ’ την ψυχή πηγάζουν..;
Και δε μετριούνται με τα ψεύτικα τους, τα φτιαχτά, τα πειραγμένα ζύγια..;
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
10-02-2009 @ 21:59 | Μήπως γιατί η ομορφιά, το δίκιο, η αλήθεια, μέσα μας ζουν, απ’ την ψυχή πηγάζουν..;
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ......ΔΙΑ ΜΟΥ! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
10-02-2009 @ 23:59 | Του ονείρου που ‘χαμε παιδιά, κρατάει τη μαγεία, και είναι όλα φωτεινά, σαν ξωτικών τα δάση,
Του ονείρου που μας στέρησαν, μα είναι εδώ ακόμα…
δεν τα μετράει κανένα ζύγι αυτά !!! πόσο δίκιο έχεις !! την καλημέρα μου
::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneirodromio
11-02-2009 @ 06:06 | Ποσο δικιο εχεις............ ::smile.:: | | justawoman
11-02-2009 @ 13:40 | Ό,τι έχει αξία δεν έχει τιμή
αλλά ποιος το βλέπει;
Εκ βαθέων το κείμενό σου... ωραίο | | mantinada
11-02-2009 @ 23:12 | Ότι κι αν πω, ότι κι αν κάνω,
στη γωνιά καραδοκούν άτομα που, ηθελημένα ή άθελά τους,
να πληγώσουν κάθε μου συναίσθημα καταφέρνουν...
Εσύ ξέρεις τι εννοώ,
για τα άτομα αυτά δύσκολο να καταλάβουν, να γνωρίσουν, να αντιληφθούν...
Βλέπεις η ανθρωπιά, η συναίσθηση, η αντίληψη,
ξεπερνάει τους εαυτούς τους παραδομένοι καθώς είναι στο μικρό, και ανόητο συχνά, "ΕΓΩ" τους...
Δε θα ασχοληθώ άλλο,
αρκετά είναι τα προβλήματα που καλούμαι καθημερινά να αντιμετωπίσω για να σπαταλήσω δύναμη και χρόνο σε ανάξια λόγου θέματα και άτομα...
Μπορείς και να διαγράψεις αυτό εδώ το σχόλιο,
δεν αφορά άλλωστε την ανάρτησή σου...
Καλή μας μέρα Ουρανέ μου...
Λιγότερο από 24 ώρες ακόμα...
Φιλάκια πολλά! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
