stixoi.info: Που λες

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Που λες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130416 Τραγούδια, 269371 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Που λες

Που λες, γεννήθηκα από μάνα κι ουρανό
Παιδί των πέντε ανέμων
Γι’αυτό κι όταν με ρίχνεις στο κένο
Γελώ αντί να τρέμω.

Που λες, είχα ένα λώρο ομφάλιο
πολυστρεψοδεμένο
Ένα αδελφό νηφάλιο
στηθοσημαδεμένο.

Τον βρήκα μια πρωία, έτσι που λες
σεργιάνιζε μονάχος
του Φοίβου έπαλλε χορδές
ακίνητος ως βράχος.

Που λες, εγώ του μίλησα
κι εκείνος εταράχθη
σα νόμισμα που κύλησα
ευχή μου ευθύς ετάχθη.

Που λες, τ’όνομά του τον ρώτησα
με ύφος αρεστό
κι άγγελοι συνωμότησαν
να δείξουν το Χριστό.

Ο βράχος τότε μάτωσε, που λες –λες κι από ξύλο
κι η θάλασσα τρικύμισε για να ξεβράσει ξύδι
ίσως εχθρού καταραμός ίσως τάμα από φίλο
φανέρωμα ο Παράδεισος σε κόλασης ταξίδι

Που λες, πονούσε ο αδερφός
χωρίς μιλιά να βγάλει
Γύρω με τύλιγε με φως
σίγαζε την κραιπάλη

Τον είδα ευθύς να ίπταται οργιές από του κόσμου
οι θάμνοι πίνανε φωτιά κι οι παπαρούνες αίμα
Του είπα «από τη θάλασσα λίγο ξυδάκι δως μου
Να αλυχτήσει ο θυμός μα και το κάθε ψέμα»

Που λες ξανά γαλήνεψε η θάλασσα όπως πρώτα
κι από το στήθος Του βλαστούν χέρια πολλά κι απλώνουν
εγώ πολλά φοβούμενη , λουσμένη στον ιδρώτα
από το ένα αρπάχτηκα κι είδα να με σηκώνουν

Δυο σκιοφόροι θαλεροί που λες και με τραβούσαν
να φτάσω , να χωθώ κι εγώ στην πύλη του αφτάστου
Μα ύστερα συλλογίστηκα άνθρωπο ξεγελούσαν
Ψυχή για να του κλέψουνε, σπονδή να’ν ‘του θανάτου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 16 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

poetryf

Άθη Λ. 12-02-2009 @ 01:28	Γκλουπ! ::oh.:: ναι, αλήθεια... όποτε σε διαβάζω, μου στέκονται οι λέξεις στο λαιμό...
Rannia . k 12-02-2009 @ 01:29	Τέλειο Αθανασία μου!!! Την καλημέρα μου!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
azoritis 12-02-2009 @ 01:34	ωραιότατο..παρασαίρνεις τον καθένα στο ταξίδι ..με όμορφες εικόνες... ::smile.:: ::smile.::
SEPT 12-02-2009 @ 01:48	Πολύ καλό!
Ηypocrisy 12-02-2009 @ 01:58	αυτος ειναι ερωτας ... κενο ξυδι και ξυλο πολυ ξυλο ......... τοσο που τελος ενα μουδιασμα μενει να σχηματιζει τ οραμα να σου γλειφει τις πληγες να σε ξυπνα.. παλι στην αρχη . Καλημερα !
swordfish 12-02-2009 @ 02:44	Ωραίο!!! ::yes.::
ALYZIOS 12-02-2009 @ 02:47	Γραφεις Αθανασια!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::yes.::
Ναταλία... 12-02-2009 @ 02:58	Που λες, γεννήθηκα από μάνα κι ουρανό Παιδί των πέντε ανέμων Γι’αυτό κι όταν με ρίχνεις στο κένο Γελώ αντί να τρέμω. Πανέμορφο όπως πάντα Αθανασία μου ::yes.:: ::hug.:: ::kiss.::
elpidakwstopoulou 12-02-2009 @ 09:25	Ο βράχος τότε μάτωσε, που λες –λες κι από ξύλο κι η θάλασσα τρικύμισε για να ξεβράσει ξύδι ίσως εχθρού καταραμός ίσως τάμα από φίλο φανέρωμα ο Παράδεισος σε κόλασης ταξίδι πολύ καλό !!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::
Ιχνηλάτης 12-02-2009 @ 10:37	Πολύ αντρίκιο!!!! (Κι ας το γραψες γυναίκα) ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Helene52 12-02-2009 @ 11:48	Πανέμορφο!!! ::up.:: ::up.::
... άρα υπάρχω 12-02-2009 @ 12:11	Που λες, όλο το διάβασα και μ' άρεσε πολύ κι΄ όταν στο τέλος έφτασα τ' άρχισ' απ' την αρχή...
Celestia 12-02-2009 @ 14:54	Δυο σκιοφόροι θαλεροί που λες και με τραβούσαν να φτάσω , να χωθώ κι εγώ στην πύλη του αφτάστου Μα ύστερα συλλογίστηκα άνθρωπο ξεγελούσαν Ψυχή για να του κλέψουνε, σπονδή να’ν ‘του θανάτου. Μαγευτικο!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::kiss.::
arpistre 12-02-2009 @ 15:11	με το σχόλιο του/της άρα υπάρχω
rock sugar 13-02-2009 @ 05:36	που λες ναι... τι να πω άλλο η γυνή!!! σηκώνω τα χέρια ψηλά.. εγώ.. η επιστήμη ... η Ποίηση!!!! ::hug.::
Lame Duck 14-02-2009 @ 08:01	Πάρα πολύ Όμορφοοο!!!!!! ::rol.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο