| |
Όλη αυτή η ιστορία με τις οφθαλμαπάτες της ερήμου
κατάντησε μια κοινοτυπία με τις πάμπολλες επαναλήψεις της.
Γιατί να δω στο πρόσωπό της την μέλουσα αγαπημένη;
Γιατί να δω στο μέλλον την πλήρωση των εορτών;
Γιατί να ελπίζω;
Τό απαισιόδοξο κομμάτι μου εξανίσταται.
Ένα ονειροβόρο θηρίο που ζητά
αίμα και σάρκα να τραφεί
να τραφέί μ' ό,τι πιο ζωντανό έχει απομείνει
απ' την άλλη πλευρά του κρανίου.
Καθώς γυρνώ στο σπίτι μου έχω δυο εικόνες.
Την συκιά δίπλα απ' το παλιό σπίτι που δεν υπάρχει πια
Ούτε η συκιά ούτε το σπίτι.
Το μέλλον έγινε παρόν κι εμβληματικά
δεσπόζει στη θέση τους το κενό.
Κι έπειτα η φαντασία μου ξαναφέρνει στη θέση του καθετί εκλείπον.
Ο αδερφός μου μέρος τούτης της νοσταλγίας
συνομιλεί μαζί μου. Κι εγώ δεν είμαι μόνος.
Κι έπειτα το μέλλον έστω και αόριστα ενσαρκώνεται στά μάτια μου.
Τό πλήρωμα της ξέχειλης ζωής.Η βεβαιότητα πως θα υπάρξω.
Εκατονταετής περήφανος επινίκιος, η εκπληρωμένη προφητεία,
ο προαναγγελθέντας λειμμώνας του παράδεισου.
Μα να που έφτασα στο γκρίζο σπίτι
και το σκυλί μου επαναλαμβάνει τους ίδιους πήδους
όλα επαναλαμβάνοντα θεατρικά σα μια ακόμη παράσταση
ακόμη κι η αγωνία
η αγωνία που κατάντησε κοινότυπη και δεν μου κάνει πια
και το δωμάτιο μου που θα με κλείσει σα κουκούλι για μια ακόμη ημέρα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
