| |
Γυναίκα έχεις μοναξιά
όμορφη και ζηλιάρα
σ’ ακολουθεί σαν τη σκιά
σου απλώνει φύλλα σαν οξιά
κερνάει ποτά χαδιάρα
Αυλαία ρίχνει για σκηνές
χαράς αν παίξεις πράξη
σιωπή βάζει και τάξη
ήχους εντός , θέσεις κενές
Μεσ’ τη σκέψη κατακάθι
όλης της ζωής τα λάθη
τα σωστά που τα ‘χει κρύψει
κι άλλα τόσα που ‘χουν λείψει
Σκάβουνε βαθύ λαγούμι
καταιγίδες και φορτία
δυνατό σαν αμαρτία
βρίσκει πειρατών το ρούμι
Σ’ ένα σκοτεινό καθρέφτη
γελάς πάλι ζαλισμένος
στο ποτό της εθισμένος
στρώνεις , δίπλα σου να πέφτει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
