| |
Ένα μινόρε
Κείμενο : Μαρτινίδης Πασχάλης
Τα πάντα έχουνε ήχο στη ζωή μας
αρκεί να τους ακόυς προσεκτικά
μες την καρδιά η ευαίσθητη χορδή μας
κουρδίζει τους ρυθμούς και τα κλειδιά
Απο παιδί άκουγα ήχους της ψυχής
μια ζεϊμπεκιά βγαλμένη απ΄τα στήθια
φωνή βαριά που δεν την άκουγε κανείς
και έτσι έμεινε στα ίδια και στα ίδια
(Ρ)
Ένα μινόρε και η δική μου η ζωή
που δεν χορέυει μόνο κάθετε κι΄ακούει
μικρος θαμώνας απ΄το βράδυ ως το πρωϊ
με ένα ποτήρι μια γεμάτο μια άδειο
Ακούς ανθρώπους να μιλούν με στεναγμό
και μ΄ ένα ΑΧ γυρνούν αλλού κεφάλι
την τύχη τους μαζί τους βλασφημώ
μικρή ζωή τεράστια η πάλη
Απο παιδί άκουγα ήχους της ψυχής
μια ζεϊμπεκιά βγαλμένη απ΄τα στήθια
φωνή βαριά που δεν την άκουγε κανείς
και έτσι έμεινε στα ίδια και στα ίδια
(Ρ)
Ένα μινόρε και η δική μου η ζωή
που δεν χορέυει μόνο κάθετε κι΄ακούει
μικρος θαμώνας απ΄το βράδυ ως το πρωϊ
με ένα ποτήρι μια γεμάτο μια άδειο.
© Copyright, Μαρτινίδης Πασχάλης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
