| |
| | Αναζήτηση πηγής |  | | | Οι στίχοι γράφτηκαν σαν απάντηση σε άδικη κριτική που δέχθηκα από συναδέλφους μου ... Ο λόγος;: Επαίνεσα ένα συνάδελφο ότι είναι ποιό εργατικός απ' όλους μας... και τότε θεωρήθηκε ότι παραβιάζεται το άσυλο της απραξίας κάποιων άλλων... | | |
[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Θέλω να σας μιλήσω, δεν βγαίν’ η φωνή μου.
Θέλω να σας μιλήσω, τρέμ’ η ψυχή μου.
Θέλω να σας μιλήσω, τα χείλη κλειστά.
Θέλω να σας μιλήσω, απ’ την καρδιά.
Συνάδελφοι,
Είπατε πως τα λόγια μου
δεν ήτανε κομψά,
χωρίς να ενδιαφέρεστε
αν είν’ αληθινά.
Κύριε Διευθυντά,
Ο λόγος σας είναι γενικός,
ρητορικός και κρεολός,
πάντοτε πολιτικός,
σπάνια ακριβοδίκαιος,
σε με τι μένει τελικά;:
πικρία ή χάδι «στα αυτιά».
Κι όπως αντιληφθήκατε
και σας το λέω ευθύς,
ποτέ δεν ήμουν οπαδός
του «μη κρίνεις ίνα μη κριθείς».
Γίνατ’ αιτία κι αφορμή
ν’ αναζητήσω την πηγή
που ο καθένας έχει
βαθιά μες την ψυχή
και στο ταξίδι μου αυτό
βρήκα εμπόδια χίλια δυό
που έκλειναν τη δημοσιά
όπως τ’ αμπέλι, η βατσινιά.
Βρήκα θρησκεία, ιδεολογίες,
συνθήματα ξεφούσκωτα,
έχθρες μα και φιλίες,
πόσες φορές δε σκόνταψα,
σε δεοντολογίες…
Βρήκ’ αποφθέγματα, ρητά,
δασκάλων συμβουλές,
λόγια επιφανών ανδρών,
του Είναι μου το χθες…
και τέλος να! αντίκρυσα
να λάμπει την πηγή.
Δίπλα της μια βαλανιδιά
μ’ απάνω ούτε πουλί.
Σκύβω να πιω απ’ το νερό
μα πριν στα χείλη αισθανθώ
της λάμψης τη δροσιά,
φωνή αυστηρή μα γνώριμη, με σταματά:
- Τι θες εδώ;
- Απ’ το νερό μη πιεις
- γιατί και πάλι
- παιδί θε να γενείς!
Και μ’ αγωνία,
με κραυγή που βγαίνει απ’ τα στήθη,
ρωτώ κι απάντηση ποθώ
απ’ της πηγής τη νύφη:
Να επαινώ ό,τι καλό;
Να λέω φίλο τον εχθρό;
Να έχω άποψη – φωνή;
Ζωή κομψή ή Αληθινή;
Και σαν Πυθία απάντησε,
μ’ αργή,
τρεμάμενη,
προγονική φωνή:
- «ΤΙ» «ΘΕΣ» «ΕΣΥ»
Φίλοι μου,
ο λόγος σας, η κριτική σας,
με συγκλόνισε
κι ένα τοπίο της ψυχής μου
με θάρρος αυτοκτόνησε.
Θρηνώ για τούτη τη θανή,
άχνα φωνή,
σκέψη,
λυγμοί.
Δώστε μου χρόνο
τις πληγές να επουλώσω
και πάλι μαζί σας
θ’ αστειευτώ, θα ξεφαντώσω.
Μα έως τότε
φίλοι,
αγαπητοί,
έχω ανάγκη
τη σιγή.
(19-03-2003)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
MARGARITA
14-02-2009 @ 04:06 | μην αλλάξεις....καλημέρα σου | | swordfish
14-02-2009 @ 04:28 | Την απάντηση τη δίνεις μόνος σου στο σχόλιο σου, για το λόγο της αντίδρασης!!...μην αφήνεις λοιπόν κομάτια της ψυχής σου να αυτοκτονούν...οι άνθρωποι συνήθως δεν αντέχουν να ακούν επαίνους και ξέρεις γιατί; ...γιατί τους θυμίζουν τη δική τους ανημποριά ή ανικανότητα και δεν τη δέχονται...άρα έχουν πρόβλημα, άρα τους βλέπεις ως ασθενείς και απλά τους αφήνεις στην αρρώστια τους! Εσύ είσαι μια χαρά! Καλημέρα! | | elpidakwstopoulou
14-02-2009 @ 07:30 | μια χαρά είσαι !!! συμφωνώ με την Νίκη Αννα ....
::yes.:: ::yes.:: | | Nikos Krideras
14-02-2009 @ 09:04 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | φραγκοσυριανος
14-02-2009 @ 12:02 |
Γίνατ’ αιτία κι αφορμή
ν’ αναζητήσω την πηγή
που ο καθένας έχει
βαθιά μες την ψυχή
και στο ταξίδι μου αυτό
βρήκα εμπόδια χίλια δυό
που έκλειναν τη δημοσιά
όπως τ’ αμπέλι, η βατσινιά.
ΒΡΕ ΜΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ... ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | αισχυ(λος)
14-02-2009 @ 13:40 | με νικη αννα!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
