| |
[font=tahoma]Σύμφωνα με τα αρχεία της CIA για τη χώρα μας
μου μένουν άλλα 54 χρόνια να ζήσω.
Από αυτά, ένα καλό κόμματι, περίπου το ένα τρίτο
έως ένα τέταρτο θα γίνει ύπνος.
Μιλάμε για 16 χρόνια ληθάργου.
Περίπου χίλιες φορές θα δω ένα όνειρο που θα αξίζει να το θυμάμαι,
ότι είμαι μέλος μιας μυστικής σέχτας, ότι κάνω ανδραγαθήματα, επισκέπτομαι απίθανες χώρες κτλ.
Ίσως γύρω στις 50 φορές θα δω το αγαπημένο μου.
Ότι πετάω.
Μια άλλη φορά είχα δει ότι πέθαινα λόγω ενός εμφράγματος και η καρδιά μου είχε σταματήσει να χτυπάει.
Είχε πλάκα αλλά για καλύτερα ας μη το συμπεριλάβουμε στα πιθανά μελλοντικά μου όνειρα.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι θα κοιμάμαι για 16 χρόνια.
Από τα 38 ξυπνητά χρόνια που μου μένουν,
περίπου το ένα δεύτερο θα γίνει δουλειά.
19 χρόνια κοπιαστικής δουλειάς.
Αν είμαι τυχερός δε θα χρειαστεί να κάνω τη δουλειά μου παροξύτονη.
Θα απογοητευτώ, θα χαρώ, θα αγχωθώ χιλιάδες φορές. Θα ενθουσιαστώ και θα τσακωθώ ίσως αρκετές εκατοντάδες φορές.
Θα τεμπελιάζω από λίγο κάθε μέρα για να ονειροπολώ ή να κάνω χαζομάρες
και θα κάνω τουλάχιστον ένα λεπτό τη μέρα υπερωρία εις ένδειξην αυτοσεβασμού.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι θα δουλεύω για 19 χρόνια.
Μου μένουν λοιπόν 19 χρόνια.
Ήταν μανιώδης και κοπιαστική η δουλειά μου, αλλά θα έχω κοιμηθεί επαρκώς και δε θα αντιμετωπίσω προβλήματα.
Απο αυτά τα 19 καλά χρόνια που μου μένουν,
περίπου το ένα τρίτο θα γίνει διαπροσωπικές σχέσεις.
Θα περάσω 6 χρόνια αλληλεπίδρασης με άλλους ανθρώπους.
Σε ένα μακρύ μονόλογο περίπου ενός χρόνου θα ακούσω τους προβληματισμούς
και τους συλλογισμούς αγαπημένων και μη προσώπων και θα ανταποδώσω.
Θα υπάρξουν βέβαια και διαστήματα συντροφικής σιωπής.
Περίπου τέσσερεις χιλιάδες φορές θα κάνω έρωτα.
Είναι σίγουρο επίσης ότι χιλιάδες φορές θα χρειαστούν οι ικανότητες μου σε κάποια δραστηριότητα για δυο ή και περισσότερα άτομα και θα τις προσφέρω απλόχερα.
Και βέβαια υπάρχουν και τα ταξίδια.
Όπως και να χει λοιπόν,
το γεγονός παραμένει ότι θα περάσω 6 χρόνια στο πλάι κάποιου.
Πλέον μου μένουν 13 χρόνια χωρίς υποχρεώσεις και περισπασμούς.
Από τα 13 μοναχικά χρόνια που μου μένουν,
θα πρέπει να αφιερώσω τουλάχιστον τα 10 στο να φροντίζω τις καθημερινές μου ανάγκες.
Θα ανοίξω την πόρτα ενός μπάνιου περίπου πενήντα χιλιάδες φορές.
Θα μαγειρεύω και θα τρώω σε μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα δύο χρόνων.
Θα στηθώ σε γραφειοκρατικές ουρές, θα οδηγάω μηχανές, θα ψωνίζω, θα πηγαίνω γήπεδο.
Θα λέω αστεία στον εαυτό μου και θα κάνω γυμναστική μόνος.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι για 10 χρόνια διεκπεραιώνω προσωπικές επιταγές.
Τώρα μου μένουν 3 χρόνια.
Είμαι τελείως μόνος. Ποιός Χριστός και ποιές 40 μέρες. Χωρίς φαί, χωρίς ύπνο, χωρίς δουλειά, μόνος.
Τελευταίο αποκούμπι μου η προσωπική καλλιέργεια.
Από αυτά τα 3 χρόνια, τα 2 χρόνια τα αφιερώνω στην τέχνη και την επιστήμη.
Βλέπω χιλιάδες εικόνες μαζεμένες και διαβάζω χιλιάδες βιβλία το ένα πίσω απο το άλλο. Καταλαβαίνω τα πάντα και τα ξεχνάω, καθώς σε όλο το διάστημα ακούω μουσική.
Φιλοσοφώ καθώς περιδιαβαίνω για χιλιάδες χιλιόμετρα, πόλεις, δρόμοι, δάση, αχανείς εκτάσεις ή δεμένος σε ένα κρεβάτι. Δέχομαι αυτό που μου προσφέρεται, το αναμασάω.
Για 2 χρόνια χτίζω το οικοδόμημα που είναι ο συνειδητός, λελογισμένος εαυτός μου.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι 2 χρόνια τα πέρασα χαζεύοντας τα δημιουργήματα άλλων.
Κι έτσι, μου μένει μόνο ένας χρόνος ζωής. Δε το μετανίωνω. Έζησα μια καλή ζωή. Από αυτό τον ένα χρόνο, περίπου το μισό έκανα πράγματα χωρίς κανένα νόημα για κανέναν όπως να χαμογελάω και να κλαίω στο σκοτάδι, να παρατηρώ τα σημάδια γύρω μου, να ανατριχιάζω στα ξημερώματα και στα δειλινά πάντα φορώντας μια μαύρη φανέλα καθώς ο ήλιος και οι εποχές του περιστρέφονται γύρω μου.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι τους τελευταίους έξι μήνες τους σπατάλησα.
6 μήνες έμειναν. Δεν υπάρχει κανένας και τίποτα. Φωνάζω και δε με ακούει κανείς. Δεν έχω καμία ανάγκη. Δε πεινάω, δε νυστάζω, τα χαρτιά μου είναι όλα εντάξει και έχω κάνει όλα τα εμβόλια. Είμαι πάνσοφος, ξέρω τα πάντα όσα αξίζει να γνωρίζει κανείς. Δε θα πεθάνω ποτέ. Σε αυτούς τους έξι μήνες θα πρέπει να αφήσω το στίγμα μου στον κόσμο. Και πράγματι τα κατάφερα. Τρεις μήνες τους έδωσα στη μεγάλη ιδέα για την οποία θα με θυμούνται οι γενιές που θα έρθουν να ξανακατοικήσουν τη γη.
Όπως και να χει λοιπόν το γεγονός παραμένει
ότι τρείς μήνες προετοίμαζα το έδαφος για σας.
3 μήνες μόνο! Βοήθεια! Σας παρακαλώ, ας με βοηθήσει κάποιος. Ας μου υποδείξει κάπου το λάθος στους υπολογισμούς. Ας έρθει να με βρει στο σπίτι μου, στην οδό ........., να μου δείξει το τερατώδες σφάλμα. Είμαι ακόμα εδώ και περιμένω, αλλά δε μένει πολύς καιρός. 3 μήνες μόνο. Ειδάλλως, οργηστείτε για αυτή σας την ανικανότητα. Οργηστείτε για τη συμπάθεια σας. Οργηστείτε για το τέλος μου. Οργηστείτε.
3 μήνες τώρα κοιτάζω ένα τοίχο και μουρμουρίζω. Ο τοίχος είναι επιτραπέζιος και το μουρμουρητό μου φωνήεντα, σύμφωνα και παύσεις πάνω του. Λευκές σελίδες με γράμματα και νούμερα, πάντα λευκές. Έχω σκεφτεί 888 θέματα για τα οποία αξίζει πραγματικά να γράψω. Αφού το παρόν είναι ένα από αυτά, δε μου μένουν παρά λίγα λεπτά ζωής, τα οποία σκοπεύω να περάσω σιωπηλός με μια γραμμή κενό.
[B]Αιωνία μου η μνήμη.[B][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
