mytilinia
16-02-2009 @ 14:28 |
Στραβά πως πέφτει έτσι το φως σ’ένα γυαλό σκοτάδι
ο πόνος στάζει πιο γλειφός στο σώμά μου σα χάδι...
Κρύβομαι μες στα σπλάχνά του να μη με δει ούτε μάτι
βυζαίνω από τη μάνά του , λίγη να πιω αγάπη.
Κι εκείνη έτσι όπως στέκεται και με κοιτά κυρία
με περιφρόνισης ματιά και με τα χέρια κρύα
::rol.:: καλόοο | |
arpistre
16-02-2009 @ 15:00 | σκίζεις λέμε!! | |
iraklisv
16-02-2009 @ 15:06 | Τι έγραψες πάλι!!! | |
frozenangel
16-02-2009 @ 17:03 | ΦΟΒΕΡΟ !!!!!!! | |
Mastermind
16-02-2009 @ 18:23 | Ωραία μεγάλα μέτρα και εικόνες. Μπράβο! Είναι ενδιαφέρον το κεκτημένο ύφος σου. Πληθωρικό, ρομαντικό και παράλληλα σκεπτόμενο. | |
**Ηώς**
16-02-2009 @ 22:01 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ! | |
elpidakwstopoulou
17-02-2009 @ 00:54 | Όλη μου κι όλη η ζωή στο άγνωστο ένα τάμα
θέλω τη γνώση της να πιω μα όχι από το κλάμα!
Θέλω λιγάκι να χαρώ , να παίξω σαν παιδάκι
να μοιάσω σαν το ναυαγό που φτάνει στην Ιθάκη...
καλή μέρα !!!!! φανταστικό !!!!!!!!
::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
tomas_to_tomari
17-02-2009 @ 01:11 | empeiro empeiro ::yes.:: | |
MARGARITA
17-02-2009 @ 01:34 | εύγε σου!!!!!! ::love.:: | |
ΑΝΤΗΣ
17-02-2009 @ 02:47 | Κι αυτο πολυ ωραιο | |
isidora
17-02-2009 @ 04:11 |
Στραβά πως γέρνει ο γυαλός, σ’ευθεία το σκοτάδι
γίνομαι πόνεσης αυλός σε μουσικής υφάδι
και φτιάχνω τα τραγούδια μου από υλικά που μένουν
άθικτα σ’όποιο πηγαιμό μα σαν κλαράκια τρέμουν
να νιώσουν έστω ένα πουλί πάνω τους να καθήσει
ένα να γίνουν οι πολλοί κι ο κόσμος με τη φύση.
Πηγαίο από τη πηγή της δημοτικής μας ποίησης ::yes.:: | |
peiraiotissa
17-02-2009 @ 05:13 | Δύο στα δύο.... ::up.:: ::up.:: ::love.:: | |
roadBlues
17-02-2009 @ 07:01 | http://www.youtube.com/watch?v=rkrQtqJBaro&feature=related
η ζωή σαν ιστορία με τραγούδι θα πεθάνει....
σε σένα............για όλου μας | |
rock sugar
17-02-2009 @ 08:00 | Ζωή μου............ | |
Ιχνηλάτης
17-02-2009 @ 11:54 | Ζωή μου που καίγεσαι
(για σένα...)
http://www.youtube.com/watch?v=aWVJpJT6X-w&feature=related | |
 |
