| |
Συννεφιασε ο ουρανος,σκοτηνιασε η μερα,
ο ηλιος κρυφτηκε μες στη φοβερα,
δυναμωσε ο ανεμος εφερε αερα,
φυσηξε & σκορπισε τ'ασχημα ολα περα,
αγριεψε η θαλασσα εβγαλε τρικυμια,
να πνιξει το αδικο την τυραννια,
τα δεντρα σκυψαν τις κορφες τους στο χωμα,
ποσο θα αντεξουν κι αυτα ακομα;
τα ζωα κουρνιασαν μες στις φωλιες,
απ'ακρη σ'ακρη στη γη αναψαν φωτιες,
για να καουν τα νωθρα & τα σαπια,
οσα ειναι αχρηστα,οσα ειναι σκαρτα,
υψωσε ψηλα τη γροθια,
φωναξε οσο μπορεις δυνατα,
ποτε ξανα,
διεκδικησε αυτα που γυρευεις,
πολεμησε για οτι πιστευεις,
μην μενεις αμετοχος στους αγωνες,
εχουν αλλαξει πολλα μες στους αιωνες,
οι μαχες ποτε δεν τελειωνουν,
σαν φλογες ειναι που δυναμωνουν,
για να ξεσπασει η μεγαλη μπορα,
οταν ερθει η καταλληλη ωρα,
δεν παει αδικα χυμενο αιμα,
ποτε δεν στεριωσαι κανενα ψεμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
