| |
Τα φύλλα που πατάς .
Αυτά τα φύλλα που πατάς , αυτά τα μαραμένα
είναι τα φύλλα μιας καρδιάς που άφησες πεσμένα
είναι αυτά που μάδησες σ’ ετούτο το λουλούδι
τα μάζεψα και στα στειλα σ’ ένα πικρό τραγούδι
λέξη τη λέξη μάζεψα τα φύλλα που πατάς
και μες τα φύλλα έκρυψα όσα δεν εκτιμάς
έσκυψα και τα στέγνωνα από το κρύο χώμα
και λερωμένα αν ήτανε είχανε ακόμα χρώμα
ήταν ζεστά τους άξιζαν καλύτερη μια τύχη
αν τα πονούσες θ’ άνθιζαν θα είχαν ευτυχήσει
έτσι που τα λυπήθηκα κομμάτια στη παλάμη
τους μίλησα τα ένοιωσα , τα ένωσα και πάλι
λίγο νερό τους πρόσφερα λίγη φροντίδα ακόμα
μα ζήλεψε και θύμωσε το άγριο μαύρο χώμα
και άρχισε η γη να με καλεί και να με βασανίζει
μου κάνε πέτρα τη ψυχή , που πέτρα ακονίζει
έγινα βράχος καυτερός , βράχος που καταρρέει
που ότι στο δρόμο του βρεθεί η λαβα του το καίει
λέξη τη λέξη μάζεψα τα φύλλα που πατάς
και μες τα φύλλα έκρυψα όσα δεν εκτιμάς
κι έτσι το τέλος πιο αργό γι’ ένα απλό λουλούδι
γίνεται βάσανο πικρό , το πιο βραχνό τραγούδι
γίνεται βράχος κοφτερός ψυχή κομματιασμένη
και μια καρδιά ανήμπορη στα φύλλα ξεραμένη
πέρνα από πάνω της να δεις πως είναι τελειωμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
