| |
Από τις συμφορές του κόσμου, από του πλήθους τις κραυγές.
Την δική σου θα επιλέξω, και λύτρωση θα ψάξω να σου βρώ.
Σε καλντερίμια θα γυρέψω, στης ανατολής τα βάθη,
Φάρμακο για να γιατρέψω, της καρδιάς σου όλα τα πάθη.
Μες το χάος της ερήμου, στις οάσεις που θα βρω.
Θα πληρώσω βεδουίνους, να μου φέρουν φυλακτό.
Απ’ τα βάθη της ψυχής μου, σου προσφέρω ό,τι θες,
κι ας κυλά αίμα στο χώμα από αγιάτρευτες πληγές.
Αν με το χαμόγελο σου, μου γεμίσεις μια στιγμή.
Απ’ την καταχνιά του κόσμου, θα μας βγάλω θα το δεις...
Λουλούδι της ανατολής, που η πνοή σου μ’ οδηγεί.
Να ‘ρθω εκεί που μαραζώνεις, να σου χαρίσω ό,τι ποθείς.
Στα παζάρια θα γυρέψω, αλχιμιστή και θα του πώ,
Φίλτρο να βρει να μαγέψω, την μορφή που αγαπώ.
Αμέσως θα σου το προσφέρω, "Λύση στις πίκρες" θα σου πώ.
Και σαν το πιεις τότε θα ξέρω, μαζί σου αν θα λυτρωθώ.
Απ’ τα βάθη της ψυχής μου, σου προσφέρω ό,τι θες,
κι ας κυλά αίμα στο χώμα από αγιάτρευτες πληγές.
Αν με το χαμόγελο σου, μου γεμίσεις μια στιγμή.
Απ’ την καταχνιά του κόσμου, θα μας βγάλω θα το δεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
