Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131357 Τραγούδια, 269588 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 στον ίσκιο του κοράκου
 παλιό, έτσι γιατί ομορφιά υπάρχει και στην επιστροφή του ταξιδιού
 
Ψαχούλευα χτες
Κάτω απ’ τον μαύρο ίσκιο του κόρακα
Στα τυφλά, βρήκα το σεντούκι
-σκονισμένο ξύλο καρυδιάς
κι οι ρεζέδες σκουριασμένοι-
το καύκαλό μου το έρμο
το σεντούκι της τρέλας

Έλεγα πως ήταν φέρετρο
Και με λαχτάρα τ’ άνοιξα
να σκυλέψω τον πεθαμένο μου.
Μα ‘ταν γεμάτο πέτρες
μπαρούτι, χαρτιά παλιά
κιτρινισμένα, φαγωμένα απ’
τα ποντίκια του χρόνου
και μια ρίζα που ‘ρχόταν
απ’ τα βαθιά.

Χτες βράδυ
Κάτω απ’ τον μαύρο ίσκιο του κόρακα
βρήκα τον δρόμο
που δεν είχε απάνω του
ούτ’ ένα ίχνος.
Τροφή μασημένη πριν γίνω
σκέφτηκα, πρέπει να φύγω

Κάπου στο βάθος η καταιγίδα
ξεκοίλιαζε την νύχτα
κι ο δρόμος πέρα μακριά
πήγαινε
Κατά μήκος
σκορπιοί παραφυλάγαν με
το κεντρί υψωμένο.
Ταμπουρωμένο δηλητήριο
Πίσω
Το κοράκι με τις μεγάλες φτερούγες
τα μαύρα νύχια του
έμπηγε στον σβέρκο μου

Σαν να ‘χε ρίξει άγκυρα ο καιρός
στο κρέας μου.
Θα φύγω είπα
Κάτω απ’ τον μαύρο ίσκιο του κόρακα
πήρα τον δρόμο χωρίς χνάρια
Πρώτο, δεύτερο, τρίτο βήμα
κι άρχισα να βουλιάζω
Με ρούφαγε ο πούστης ο δρόμος
Ο χρόνος γύρναγε απ’ την άλλη σαν άντερο
Κολύμπαγα, πέταγα, περπατούσα
ποιος ξέρει;

Να βγάλω ρουθούνι απάνω,
ν’ αναπνεύσω, πάλευα.
Μα δεν είχε απάνω πια
ούτε και κάτω.
Τα’ ανάποδα πήγαινα,
για ίσια; Δεν ξέρω.
Ανεστραμμένοι κόσμοι κι εγώ
σαν τυφλοπόντικας έσκαβα.
Που είσαι βρε αγάπη;
Από ποια φτερούγα αγγέλου
να πιαστώ;

Κι ο δρόμος όλο ίσιος
απέραντος κύκλος
τεθλασμένες σκέψεις
Βελάζω τι καλά που θα ‘μαν πάνω
Πως θα κορδώνομαν!
Κατάλαβα γιατί ο δρόμος τούτος
ούτ’ ένα ίχνος δεν είχε
Σαν τυφλοπόντικας σκάβω
τα σκοτάδια, τρώω το χώμα και τον χρόνο
Χωρίς τέλος


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 8
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
montekristo
21-02-2009 @ 01:51
http://www.youtube.com/watch?v=SCBFK6WuzCc
ειρήνη
21-02-2009 @ 01:53
γεια σου μόντε με την αγαπημένη γραφή
να' σαι πάντα καλά

xxix86
21-02-2009 @ 02:29
Γεια σου ρε Monte...
::smile.::
elpidakwstopoulou
21-02-2009 @ 02:38
Τα’ ανάποδα πήγαινα,
για ίσια; Δεν ξέρω.
Ανεστραμμένοι κόσμοι κι εγώ
σαν τυφλοπόντικας έσκαβα.
Που είσαι βρε αγάπη;
Από ποια φτερούγα αγγέλου
να πιαστώ;

::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: υπέροχη γραφή !!!!!! καλημέρα
Γιάννης Χρυσέλης
21-02-2009 @ 02:52

Χτες βράδυ
Κάτω απ’ τον μαύρο ίσκιο του κόρακα
βρήκα τον δρόμο
που δεν είχε απάνω του
ούτ’ ένα ίχνος.
Τροφή μασημένη πριν γίνω
σκέφτηκα, πρέπει να φύγω ::smile.:: ::wink.::
swordfish
21-02-2009 @ 03:58
Εξαίρετος μονόλογος!!! ::yes.:: ::smile.::
MARGARITA
21-02-2009 @ 04:45
Τρομάζω όταν σπουδάζω σε μια ρωγμή, μία φωνή.
Αρνούμαι εξουσία να δώσω στο πόνο.......
Δεν σε ξέρω, ποτέ μου δεν σε γνώρισα,
μα όπου και αν καθρεφτίστηκες σ΄ αναγνώρισα.....

::smile.::
rock sugar
21-02-2009 @ 05:34
τρομακτικά υπέροχο....
δεν έχω λόγια...
ekptwtos
21-02-2009 @ 05:38
APLA AGAPHMENO! ::yes.::
Lame Duck
21-02-2009 @ 05:47
Κάπου στο βάθος η καταιγίδα
ξεκοίλιαζε την νύχτα
κι ο δρόμος πέρα μακριά
πήγαινε


Με ρούφαγε ο πούστης ο δρόμος
Ο χρόνος γύρναγε απ’ την άλλη σαν άντερο
Κολύμπαγα, πέταγα, περπατούσα
ποιος ξέρει;


Που είσαι βρε αγάπη;
Από ποια φτερούγα αγγέλου
να πιαστώ;


Σαν τυφλοπόντικας σκάβω
τα σκοτάδια, τρώω το χώμα και τον χρόνο
Χωρίς τέλος



Δεν έχω πολλά να πω...
Φυσικά αγαπημένο ( κι όχι ανάμεσα σ αυτά του stixoi, ανάμεσα σε αυτά που έχω διαβάσει..
::smile.:: )

Συγχαρητήρια...::4076.::::4076.::::1255.::::1255.::::1481.:: ::theos.::
χωρικός
21-02-2009 @ 13:05
εξαιρετικό!...τί να πω;
arpistre
21-02-2009 @ 14:43
σκεφτόμουν να γράψω κάτι με θαυμαστικά
για περιεχόμενο και απόδοση, και μετά άκουσα το τραγούδι,
διάβαζα και τους στίχους μαζί
και έφαγα έκπληξη
το ξαναείδα και με άλλη ματιά

μερσί για την όμορφη στιγμή ::smile.::
Celestia
21-02-2009 @ 14:49
Μαγευτικο!!!!!!!
Συναρπαστικο!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
agrafos
21-02-2009 @ 23:34
εισαι η ελπιδα μας
πηδα μας
πηδα μας
artista_k
22-02-2009 @ 09:08
Α δεν μπορώ άλλο η αρτίστα.... ::2314.::

Ψαχούλευα χτες
Κάτω απ’ τον μαύρο ίσκιο του κόρακα ::1609.::

Προχθές στην ...κουκουβάγια? ::razz2.:: ::kiss.:: ::love.::
karpox
22-02-2009 @ 09:32
::5412.::

εχει γουστο να εχουμε συναντηθει και να μην συστηθηκαμε....
λες;

το περιγραφεις εντελως.......ακριβως!!!!!
montekristo
22-02-2009 @ 10:54
αρτίστα α να χαθείς χαχαχα εκεί ήμουν αλλά με κουτσούλησε κι έφυγα ::razz2.::
καλά κάνεις και κοροιδεύεις ::smile.::
Δέσποινα κάπου σε είχε πάρει το μάτι μου, αλλά που...σε ψαροταβερνα στην Επανωμή ή στα έργα του μετρό...μετροπόντιξ κι εσύ? ::smile.::
aurora χαίρομαι που σου άρεσε τόσο, ελπίζω να μην χτύπησες από την πτώση ::3655-5249.::
Μαργαρώ γειτόνισσα εσυ αναγνωρίζεις τα πάντα
ευχαριστώ για το πέρασμα όλη τη παρέα
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
23-02-2009 @ 04:28
Αρκεί να θέλεις
Αν θέλεις μπορείς να πιαστείς κι από φτερούγα κοτόπουλου (τηγανιτή)

Μόντε μου μην ανυσηχούμε για το τέλος
peiraiotissa
23-02-2009 @ 05:25
Μαύρα κοράκια...κόκκινα κοράκια...
Ρ ε συ Μόντε....τι έπαθες αγόρι μου...τι σε πείραξε??? ::kiss.:: ::sneak.::
Μοιάζω μ'εσένα
25-02-2009 @ 02:07
Κι ο δρόμος κάτω απ'τον ίσκιο του κόρακα...
διαγραφόταν στιλβωμένος μες στους στίχους σου
γυαλιστερός από ανάσες διπλές του πόνου
Οι πεθαμένοι δεν ανέχονταν τα φέρετρα
κι ο χρόνος παραμύθιαζε το τώρα.

Υπήρχε κάποιος ...που μεγαλουργούσε σ'ένα σαιτ ονόματι Στίχοι, τον ξέρεις ; ::love.::
Yol
10-03-2009 @ 14:26
Τι έγραψες, αδερφέ; Και γιατί άργησα τόσο να το διαβάσω;
Να ήμαν στη θέση σ'... θα κορδώνομαν για τα ποίηματα μ' όλη μέρα... ;)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο