| |
Ξερεις πως ειναι
να βρισκεσαι συνεχεια
μεσα στο σκοταδι...
οι φοβοι σαν σκιες να σε πολιορκουν...
και να ξερεις πως ολο
αυτο το χαος πηγαζει απο μεσα σου...
Δεν ηταν παντα ετσι...
Θυμαμαι....
τον κοσμο να καθρευτιζεται
σε δυο γαλαζια ματια...
την θλιψη να χανεται στη θεα
ενος ζεστου χαμογελου....
Το κρυο να σβηνει
με το παραμικρο αγγιγμα....
Θυμαμαι....
την καρδια μου να χτυπα δυνατα....
να ματωνει απο ευτυχια....
και εσυ να γελας με τους
ψιθυρους αγαπης που σου στελνει....
Δεν χρειαστηκε να σου πω ποτε
πως σαγαπω...
το ηξερες πολυ πριν το
καταλαβω εγω η ιδια....
τα ελεγε ολα η σιωπη...
κρυμμενα πισω απο βλεμματα....
γιατι δεν υπηρχαν λεξεις
να περιγραψουν τα συναισθηματα....
Στην αρχη ηταν απλος ενθουσιασμος....
μα μετα απο λιγο....
δεν μπορουσα να σε ξεχωρισω απο
τον εαυτο μου....
ενιωθα οτι ενιωθες....
ηθελα οτι ηθελες....
οι μερες γιναν χρονια....
κι ολα ηταν απλα...
γιατι ησουν κι εσυ εδω....
Ενιωθα την σκεψη σου
να με ακολουθει...
κι ας ησουν μακρια μου...
την φωνη σου να
με καθυσηχαζει....
σαν ψιθυρος...
Κι οταν ημασταν μαζι....
ηταν σαν να παγωνε ο χρονος....
ενιωθα ασφαλης μεσα στην αγκαλια σου...
ο τροπος που με κρατουσες...
σαν να μισουσες καθε εκατοστο
αποστασης που θα μπορουσε να μπει αναμεσα μας....
Κι ετσι απλα...
ο κοσμος μου διαλυθηκε....
τα παιδια γιναν εφηβοι....
βρεθηκαμε να ακροβατουμε σε
τεντωμενο σχοινι....
μεσα σε μια σχεση παθους και μισους....
Με αγαπουσες....
οπως την πρωτη μερα....
μα σου αρεσε να με πληγωνεις....
να δοκιμαζεις τα ορια μας....
κι εγω επαιζα το παιχνιδι σου...
σου ελεγα αυτα που ζητουσες να ακουσεις...
κι ας μην ηταν αληθινα...
Η ζηλια και ο θυμος
μπηκαν αναμεσα μας....
αρχισαμε να μαλωνουμε διχως λογο..
θελαμε να πληγωσουμε ο ενας τον αλλο....
να τον αναγκασουμε να φυγει πρωτος....
μα ποτε δεν συναιβεναι...
κι ετσι βαδιζαμε προς το κενο.....
Φωναζες πως με μισουσες...
πως δεν ηθελες να με ξανα δεις....
κι οταν δεν μπορουσα πια να συγκρατησω
τα δακρυα μου μου ζητουσες συγγνωμη....
Δεν με αφηνες να φυγω...
κι ας ηξερες οτι δεν θα πηγαινα πουθενα...
Με φιλουσες λες κι ηθελες
να με προστατεψεις...
απο τον ιδιο σου τον εαυτο....
Τα ματια σου γιναν ψυχρα...
μα το παθος ποτε δεν επαψε να καιει μεσα τους....
Αγαπουσαμε υπερβολικα ο ενας τον αλλο...
αυτο ηταν το προβλημα....
ΕΙναι πια πολυ αργα....
ολα σκοτεινιασαν....
σκονη στον αερα...
αυτο εμεινε....
Σαν κωμητης διαπερασες τον ουρανο μου....
κι οταν εσβησε η λαμψη
φαινομενικα ολα μειναν τα ιδια....
Μα δεν μπορω να δω πια τα αστερια....
Ομιχλη καλυπτει τα παντα....
τοπιο θολο...
θολωσε απο τα δακρυα της θλιψης....
Ακομα και τωρα...
ψαχνω στο πληθος...
το γνωριμο χρωμα των ματιων σου....
μα δεν υπαρχει πουθενα...
η καρδια μου εχει ξεσπασει
σε λυγμους.,,,...
με αιμα και σταχτες ζωγραφιζει.....
Σαγαπω....
φωναζει μα δεν υπαρχει κανεις να την ακουσει...
Καποτε ο καιρος περνουσε γρηγορα....
μα τωρΑ με δυσκολια αντεχω
εστω και μια μερα....
μια ωρα...
γιατι με σκοτωνει το οτι εισαι εκει εξω...
ασφαλης σε μια αλλη αγκαλια...
Εγω ειμαι...
με θυμασαι??....
η πρωτη σου αγαπη.....
Περιμενω το βραδυ να κλειστω στο αδειο μου δωματιο..
να ψαξω στις αναμνησεις μου
για την μορφη σου....
Τοσες αναμνησεις...
Τα δακρυα κυλαν....καυτα....
ενα για καθε φιλι...
για καθε χαδι....
μεχρι να μην μεινει τιποτα απο σενα μεσα μου....
Ποναει πολυ να σαγαπω...
μα ποναει ακομη περισσοτερο το να ξερω
πως νιωθεις και εσυ το ιδιο....
Δεν ξερω πως να συνεχισω....
να αναπνεω μακρια σου...
Ο μιχαλης με αγαπαει μα δεν ειναι εσυ....
σε καθε ξενο αγγιγμα χανω και ενα κομματι του εαυτου μου...
Η καθε πνοη σαν μαχαιρια.....
ΣΑΓΑΠΩ.....
με ακους....
Πες μου τι να κανω.....
να τα διαλυσω ολα....
η να συνεχισω να ζω με τον μισο εαυτο μου????
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
