| |
Οταν ξυπναν οι αναμνησεις
κυνηγας φαντασματα
μεσα σε ερειπια & χαλασματα,
με θρυλους φωρτομενα & ιστοριες,
με δρακους,βασιλιαδες & μαγειες,
στα ματια σου ζωντανευουν εικονες
κι ολες οι εποχες μοιαζουν χειμωνες,
ο κρυος αερας σε μαστιγωνει
κι ο δρομος της θλυψης να μην τελειωνει,
η βροχη μουσκευει τα μαγουλα σου
κι ετσι καλυπτει τα δακρυα σου,
που φθανουν στων χειλιων σου τις ακρες
σημαδια που απεκτησες σε ανισες μαχες,
μετρας τις πληγες πανω στο σωμα,
μενεις ακινητος ξαπλωμενος στο χωμα,
πρωσπαθεις να γιατρεψεις τραυμα κρυφο,
αορατο,βαθυ,ερωτικο
δεν γιατρευεται μα ουτε περναει
κι οσο παλιωνει πιο πολυ να ποναει,
γυρνας παντα πισω σ'αυτη τη στιγμη
κλεινεις τα ματια μια ζωη,
βλεπεις παντου τη μορφη τη δικη της
αντηχει στ'αυτια σου ακομα η φωνη της,
απλωνεις το χερι να την αγγιξεις
μα δεν υπαρχει τιποτα να ακουμπισεις,
μονο κενο σταχτη & σκονη
κι εσυ μια σκια που περιφερεται μονη,
με το ποδι κλωτσας αποκα'ι'δια
η μνημη σε γυριζει πισω στα ιδια,
σε κεινα τα γνωστα ερημα μερη
περιμενωντας να ρθει χαρα να σου φερει,
εκει που υπομενεις & ελπιζεις
σε οτι σε πονεσε & πισω γυριζεις,
θεριευουν οι αναμνησεις αποψε το βραδυ
το κορμι σου να γυρευει ενα χαδι,
που τοσο του λειπει καθε νυχτα
μ'ενα γλυκοφηλιμα για καληνυχτα,
μια αγκαλια να χωθεις βαθεια της
εκεινη μακρια δεν εισαι κοντα της,
απλωνεις τα χερια προς τη μερια της,
μα αυτη δεν ειναι εκει & ποιος στην καρδια της;
ετσι η μοναξια σου κανει παρεα,
καταστρεφωντας της ζωης τα ωραια,
σ'αφηνει λοιπον να ζεις μες στο χθες
χανωντας ετσι αγαπες,στιγμες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
