| |
| | Πάνω στο σώμα μου πληγές |  | | | Ζω μονάχα γιατί ανασαίνω και για κανέναν άλλο λόγο.... | | |
Πάνω στο σώμα μου πληγές θα αντικρίσεις.
Πληγές,
που μαρτυρούν κι αυτές τον Γολγοθά μου,
τις μέρες τις κακές,
αυτές που γέμισαν αίμα τα όνειρά μου.
Μια ώρα ηρεμίας ψάχνω να βρω,
να ξεκουράσω το μυαλό απ' όλες μου τις σκέψεις,
να δω πως είναι να ζει κανείς ξέγνοιαστος.
Άσε με για λίγο να μιλήσω για μένα..
Μονάχα λίγο να μοιραστώ τον πόνο μου μ' εσένα.
Έναν πόνο,
γεμάτο πληγές και βάσανα γνωστά και ξένα,
γεμάτα με σκόνη που ακουμπά στα μπράτσα τους,
πλημμυρισμένα από το σκοτεινό εγώ μου.
Πάνω στο σώμα μου πληγές θα αντικρίσεις κι άλλες.
Πληγές πολλές που με βαραίνουν,
προσθέτοντας ακόμα βάσανα γεμάτα δυσοσμία.
Μία μονάχα ώρα σου ζητώ να είμαι ήρεμος,
ν' αλλάξω την καρδιά μου τη σκισμένη,
τη χιλιοπονεμένη,
τη χιλιοπληγωμένη από αυτούς που ζήσανε..
Μια μέρα ξεκινάει ακόμα..
Δεν θέλω να ξημερώσει..
Θέλω αυτό το βράδυ να κρατήσει για πάντα.
Μόνο έτσι καταλαβαίνει κανείς τη γαλήνη..
Το βράδυ, πάντοτε φυσάει αργά,
ο κόσμος λίγος που περνάει..
Κι αυτός,
κανένα ζευγαράκι θα είναι κρυφό,
γεμάτο έρωτα και ηρεμία.
Δεν μπορώ να ξέρω πως ξημέρωσε.
Όχι δεν θέλω να το μάθω..
Δεν μπορώ να νοιώσω και πάλι αυτόν τον ήλιο,
τον τόσο ζεστό και κρύο ήλιο του χειμώνα,
που παγώνει το σώμα μου,
που σκίζει τη σάρκα μου αργά ξεκινώντας πάντα από τα χείλη.
Πάνω στο σώμα μου μαχαίρια που αστράφτουν,
τσουκνίδες που γίνονται ένα με το σώμα μου,
φίδια που με γεμίζουν δηλητήριο..
..και δίπλα στον μπάγκο,
ένα γράμμα παλιό συλλυπητήριο,
μια βρύση που στάζει..
Νομίζω βλέπω κι ένα μπρίκι εκεί..
Ναι ένα μπρίκι είναι που βράζουν μέσα οι σκέψεις μου,
που εξατμίζονται τα όνειρά μου,
που καίει το σώμα μου..
Μια στάμπα σκόνης παλιά,
δύο λουλούδια νεκρά ξεχασμένα,
μία μπουκιά αέρα μολυσμένη με μίσος..
Στο σώμα μου πληγές πολλές θα δεις..
Πληγές παλιές που δεν έκλεισαν,
πληγές που δεν πρέπει να κλείσουν.
Πρέπει να μείνουν εκεί ανοιχτές,
να στάζουν αίμα,
για να θυμίζω κάτι από εμένα.
Μία σταγόνα αίμα μου έσταξε,
σ' ένα βιβλίο παλιό ανοιγμένο,
σε μια σελίδα με αριθμό 12,
που έγραφε "ζω μονάχα γιατί ανασαίνω".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
χρηστος καραμανος
24-02-2009 @ 05:26 | Πάνω στο σώμα μου πληγές θα αντικρίσεις.
Πληγές,
που μαρτυρούν κι αυτές τον Γολγοθά μου,
τις μέρες τις κακές,
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
