stixoi.info: Ευωδιές Ονείρων

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ευωδιές Ονείρων

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130303 Τραγούδια, 269352 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ευωδιές Ονείρων

Επιτέλους...τελείωσε!! Στην ξενυχτισμένη μου αγάπη...

ΕΥΩΔΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Ξαπόστασα το σώμα μου σε γιασεμιά σεντόνια
Άφησα όνειρα να ρθουν, χρωματιστά μπαλόνια
Κι όπως στης νύχτας τις φωτιές, εγώ παραδινόμουν
Ένα με τ'άγιο όναρ μου και πιότερο γινόμουν

Είχε την κόκκινη μορφή, την μυρωδιά του πόθου
Αρχοντική την όψη του, σαν στολισμένου ρόδου
Με πέταλα δροσοσταλιές και αγκάθια για μανδύα
Που με παρέσερνε θαρρείς σε κάθε αμαρτία

Ζωγράφισε στα χείλη μου σημάδια από φιλιά
Και χάρισε στην κλίνη μου πελώρια αγκαλιά
Η δύση μου εθέριεψε και έγιν’ ανατολή
Η άνοιξη με μάγεψε και έδωσε εντολή

Το ρόδο ν’απογυμνωθεί, τ’αγκάθια του να βγάλει
Ν’αρχίσουνε τα σώματα του έρωτα την πάλη
Να τρέμουνε τα πέταλα καθώς θα το αγγίζω
Να του μιλώ με ευωδιές ,μ’αυτές να το ξορκίζω

Βελούδινη είχε αφή και το κορμί ριγούσε
Κλυδωνισμοί το τύλιγαν και σε λυγμούς ξεσπούσε
Βραχνές οι ανάσες έβγαιναν , τραγουδιστές στο στόμα
Γεννιόμασταν μικροί θεοί, υγροί μέσα απ’το χώμα

Σαν χρυσαφένιου αρχάγγελου το ανάλαφρο φτερό
Οι οργασμοί μας έρρεαν τρεχούμενο νερό
Ξεδίψασε κι η θάλασσα και είπε να κοπάσει
Τα κύματα της όρκισε να μη τα φουρτουνιάσει

Σαν ήρθε το ξημέρωμα, κι έφυγε το δείλι
Το άρωμα ποτίστηκε σε κόκκινο μαντήλι
Ξύπνησα κι όταν κοίταξα, δίπλα στο μαξιλάρι
Το σώμα σου έμοιαζε βιολί και εγώ ήμουν το δοξάρι

Αγκάλιασα το βλέμμα σου μ’υπόσχεσης κανόνα
Πυξίδα να’ν’ η αγάπη μας στο διάβα του αιώνα
Κι εμείς δυο δείχτες που γυρνούν, σ’ανάστροφη πορεία
Κάθε που συναντιόμαστε, να γράφουμε ιστορία


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 4


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

idroxoos 25-02-2009 @ 21:31	Το ρόδο ν’απογυμνωθεί, τ’αγκάθια του να βγάλει Ν’αρχίσουνε τα σώματα του έρωτα την πάλη Να τρέμουνε τα πέταλα καθώς θα το αγγίζω Να του μιλώ με ευωδιές ,μ’αυτές να το ξορκίζω πανέμορφο!!! ::wink.:: ::hug.::
daponte 25-02-2009 @ 23:21	όμορφο,λυρικό, αισθαντικό. ::up.::
elpidakwstopoulou 25-02-2009 @ 23:21	Αγκάλιασα το βλέμμα σου μ’υπόσχεσης κανόνα Πυξίδα να’ν’ η αγάπη μας στο διάβα του αιώνα Κι εμείς δυο δείχτες που γυρνούν, σ’ανάστροφη πορεία Κάθε που συναντιόμαστε, να γράφουμε ιστορία ε καλά !! κι ύστερα λες για λεξικά!! εγώ τώρα τι να πω !!! ΥΠΕΡΟΧΟ !!!! ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ !!!! ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ !!! ΕΡΩΤΙΚΟΤΑΤΟ !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
CHЯISTOS P 26-02-2009 @ 00:18	Τ'ι ήθελες και ξύπναγες βρε Ελένη !... Καλημέρα !
Amersa K 26-02-2009 @ 00:27	Ονειρώδες!!! Ποιός τελείωσε καλέ; και επιτέλους;;;(!!!) ::scare.:: Πετρούλα μου θυμίζει το σχόλιο... ::whist.::
Μοιάζω μ'εσένα 26-02-2009 @ 01:28	. . . .. Και τώρα θες και σχόλιο?!!!! Άξιζε να ξενυχτήσει ::yes.:: Απίθανο ματάκιά μου, απίθανο!!!
Rannia . k 26-02-2009 @ 03:19	Υπέροχο Ελένη μου!!! Καλό μεσημέρι από την Λευκωσία!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
φραπες 26-02-2009 @ 04:17	Κάθε που συναντιόμαστε, να γράφουμε ιστορία Πολύ καλό Ελένη. ::hug.:: Την καλημέρα μου.!
Γιώργος Θαλάσσης 26-02-2009 @ 05:03	πολυ ομορφο
roadBlues 26-02-2009 @ 06:11	σε φαντάζομαι κάπου ψηλά με ένα φόρεμα μέχρι κάτω.........τα μαλλιά σου λαμπερά...............τα μάτια σου φωτεινά........το δέρμα σου τρυφερό και λίο.............να ακουμπάς με τον ώμο σου πάνω σε ένα σύννεφό απαγγέλοντας αυτό το ποιήμα.........εγω θα σε ερωτευτώ.......δεν ξέρω οι άλλοι
artista_k 26-02-2009 @ 06:20	Ανάθεμα κι εμείς οι γριές.... μας πέρασαν τα μικρούλια... ωιμέ!!! ::kiss.:: ::hug.:: ::love.::
ΕΛΕΑΝΝΑ 26-02-2009 @ 12:25	::love.:: Ρε Λενιώ! ::kiss.:: ::love.:: τι γράφεις! Αριστο.
Ιχνηλάτης 27-02-2009 @ 12:30	Άριστο!!
roadBlues 27-02-2009 @ 13:37	έλενα με τρομάζεις........με ξαφνιάζεις..........από που αντλείς αυτή τη στιχουργική ευφράδεια........?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο