Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κόμπος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129941 Τραγούδια, 269266 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόμπος
 Μπερδεμένο το καλώδιο, βάλε με στην μπρίζα...(Α.Δ.)
 
Κόμπος

Ζωές τριγύρω μα καμιά τους η ζωή σου
Δέθηκες κόμπο και κανείς δε θα σε λύσει
Καινούργια κι άκαμπτη σιωπή έχεις γεννήσει
Να τρώει τις λέξεις και να σβήνει τη φωνή σου

Ρήγμα παλιό σ' έχει χωρίσει
Και ρίχνεις μπάζα για να κλείσει

Λευκά χαρτιά και του σωρού τα λογια, άδεια
Για μια λακούβα που τη βάφτισες βυθό σου
Που δε συνάντησες ποτέ τον εαυτό σου
Και πια στερεύουν τα πιο σκοτεινά πηγάδια

Ποιός θά 'ναι απέναντι εχθρός σου
Που απόλυσες το βάσανό σου;

Πέτρες και χώματα κι η ανάσα να σε καίει
Και με φωτιά θες τη φωτιά να την παλέψεις
Τώρα που τίποτα δεν έχεις να πιστέψεις
Το φως μαζί με το σκοτάδι καταρρέει

Δεν έμεινε να καταστρέψεις
Καμιά από τις παλιές σου σκέψεις







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
Amersa K
26-02-2009 @ 00:17
ομοιοπαθητική έ; ::lost.::
CHЯISTOS P
26-02-2009 @ 00:31
μπα... χάπι για ευθανασία με άγχος...
Amersa K
26-02-2009 @ 00:39
καθώς μιλούσα στα ντουβάρια
κι είχα στη μνήμη μου κουβάρια
κρύωνα με τ' αμπέχονα
κι έτριβα τα τηλέφωνα...
μ' αυτά δεν ήτανε λιχνάρια...
και η συνεννόηση @@@@ρια!
φραπες
26-02-2009 @ 04:27
Έφη υπομονή. Έτσι είμαστε εμείς οι άνδρες.! Στο δικό μας κόσμο.!
Ωραίο.!!! ::up.::
poetryf
26-02-2009 @ 05:14
Μετά τα την ολοκληρωτική καταστροφή είναι πιο εύκολο μέσα από τα συντρίμμια να ανασύρεις τον εαυτό σου...

πολύ πολύ όμορφο Εφούλι μου!
artista_k
26-02-2009 @ 06:15
Mε μπέρδεψες και δεν θέλω και πολύυυυ.... ::lost.:: ::scare.:: ::kiss.::
rock sugar
26-02-2009 @ 08:48
θέλησα χρόνο...μα τον βρήκα...
και...χειροκροτώ... ::hug.::
justawoman
26-02-2009 @ 09:17
Τουλάχιστον να βλεπόμασταν στο βυθό... μα όπως το κόβω ο καθένας στη λακούβα του πνίγεται μοναχός του

Καμιά φορά, χρειάζεται αγριότητα για να βγεις προς την ύπαρξη
λέμε τώρα ::lost.::
artista_k
26-02-2009 @ 10:08
Να βρε just μου... τέτοια "μορφωμένα" λες και ...τρελαίνομαι η αρτίστααααααααα!!!! ::kiss.:: ::kiss.:: ::razz2.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
26-02-2009 @ 11:17
λακούβα..λακούβα..λακούβα είναι καλά ::sad.:: εγώ πρόπερσυ είχα πέσει στο μπιντέ και τον έλεγα βυθό ::kiss.:: σε καλό δρόμο βρισκεσαι ψυχή τη ς ψυχής μου..δημιουργείς!!!
just μη το λέτε ::rol.:: εγώ σας χαιρέτησα χτε ..ήμανε εκείνη με την παρδαλή άγκυρα στο μάτι ::8817.::
elpidakwstopoulou
26-02-2009 @ 11:33
Πέτρες και χώματα κι η ανάσα να σε καίει
Και με φωτιά θες τη φωτιά να την παλέψεις
Τώρα που τίποτα δεν έχεις να πιστέψεις
Το φως μαζί με το σκοτάδι καταρρέει


πολύ όμορφο !!!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.::
giannisanas
26-02-2009 @ 16:23
μπερδεμένο το καλώδιο...
arpistre
26-02-2009 @ 17:44
της αισιοδοξίας διακρίνω και εσείς, ε;;
εκεί κατά το τελευταίο δίστιχο, κάθαρση κάμνετε;;
και αυτός ο κόμπος, εξασκείτε την γιόγκα;;
::hug.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
08-03-2009 @ 13:22
Ρήγμα παλιό σ' έχει χωρίσει
Και ρίχνεις μπάζα για να κλείσει
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
χωρικός
09-03-2009 @ 07:33
πώς το έχασα αυτό !
ευτηχώς το βρήκα κατά λάθος!
η γλυκιά μελαγχολία μιας βροχερής ομιχλώδους ημέρας!
::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο