stixoi.info: Στα δυο αδέλφια Βασίλη και Αργύρω

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στα δυο αδέλφια Βασίλη και Αργύρω

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130737 Τραγούδια, 269450 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Στα δυο αδέλφια Βασίλη και Αργύρω

Ήταν δυο μικροί μαθητές που τους παράσυρε ένας ασυνείδητος με τη μοτοσυκλέττα

Οι άδειες στιγμές ψιθυρίζουν το μεγάλο γιατί
λίγα μέτρα πιο κείθε δεν άντεξε ο χρόνος
κόπηκαν οι ανάσες
ματώθηκαν οι ώρες
απόρησαν τα μάτια
βούλιαξε στη σιωπή κάθε λέξη
χώθηκε στις τσέπες τ΄ ουρανού ο ήλιος
ο ήχος του καϋμού κρεμάστηκε στα μάγουλα
Τούτος ο χρόνος πληγώθηκε θανάσιμα.
Σφίξανε τη γροθιά τους οι εργάτες.
Πετάξανε τη σχολική τη τσάντα οι μαθητάδες.
Τραβήξαν τα μαλλιά τους οι μανάδες.
Τόση ζωή σκορπισμένη σαν στάχτη αποτσίγαρου
τόση νειότη πεταμένη στο κρύο πεζοδρόμιο
δυό τριαντάφυλλα μπουμπουκιασμένα
που δεν θ ανθίσουνε ποτές
το τραπέζι ακόμα στρωμένο προσμένει
τ΄αδερφικά πειράγματα
το σπίτι ανυπομονεί ν΄ανθίσουνε τα όνειρα
να γιορτάσει ξανά σαν προχτές τα γενέθλια

τα φύλλα της λεύκης μουρμουρήσαν τη μεγάλη συμφορά
καθώς ο αγέρας ψηλάφισε
το κουδούνι του σχολείου που μάτωσε.
Τα τραγούδια δε θα μεγαλώσουν ποτέ
τα πνίξανε οι τσουκνίθες της μιζέριας μας
μα κάθε που θα βγαίνουν τα κυκλάμινα
τα πρώτα δυό θ΄ανθίζουνε για σας
για τις μικρές απορημένες γυάλινες ματιές σας
και το ροδαλί το μάγουλο σας
για κείνο το τελευταίο αδερφικό σκόλασμα
π΄ αντάμα περπατήσετε
ζωγραφίζοντας μια ολόκληρη ζωή
που κόπηκε στη στροφή τα απομεσήμερου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Άγγελος με δάκρυα 26-02-2009 @ 13:25	Συγκλονιστικό.. τι άλλο να πω… σφίχτηκε η καρδιά μου πραγματικά… ματωμένα λόγια… πονεμένα λόγια…
Helene52 26-02-2009 @ 13:58	.......... ::cry.:: ::angel.::
elpidakwstopoulou 26-02-2009 @ 14:20	Τα τραγούδια δε θα μεγαλώσουν ποτέ τα πνίξανε οι τσουκνίθες της μιζέριας μας μα κάθε που θα βγαίνουν τα κυκλάμινα τα πρώτα δυό θ΄ανθίζουνε για σας μπράβο σου ήταν συγκλονιστικό !!! ::yes.:: ::hug.::
iokasth 26-02-2009 @ 14:31	Εχω συγκλονιστεί...... .... Ν.
Mικρουλι 26-02-2009 @ 22:03	Πραγματικά, μπράβο σου!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Ναταλία... 17-03-2009 @ 04:26	Τόση ζωή σκορπισμένη σαν στάχτη αποτσίγαρου τόση νειότη πεταμένη στο κρύο πεζοδρόμιο δυό τριαντάφυλλα μπουμπουκιασμένα που δεν θ ανθίσουνε ποτές ::angel.:: ::cry.:: ::cry.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο