| |
| | Είναι ένα προνόμιο της ζωής το πεζοδρόμιο |  | | | to egrapsa to 200 ala tipota den alaxe apo tote.Mia volta parameni provlimatiki... | | |
Είναι ένα προνόμιο της ζωής το πεζοδρόμιο
Ευγενία ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μην πάει ο νους σας στο κακό. Είμαι μια απλή, πεζή κυρία που συνειδητά επέλεξε να μην έχει αυτοκίνητο και γι' αυτό στερείται δικαιωμάτων. Είτε στη δουλειά μου πάω είτε βόλτα, η ζωή μου είναι δύσκολη, αντιμετωπίζω προβλήματα στο διάβα μου. Δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, από πού να περάσω; Πού να φωνάξω ότι υπάρχω; Ποιος θα με κατανοήσει;
Δεν ήξερα ότι οι Αθηναίοι διαχωρίζονται, ανάλογα με την κατοχή μέσου μεταφοράς (δίκυκλου ή αυτοκινήτου), σε δύο μεγάλες ομάδες; Η κάθε ομάδα διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς με άλλη λογική και νοοτροπία. Με την αλλαγή της θέσης (εντός ή εκτός) αντιλαμβάνεται τις αδικίες που της κάνει η "άλλη" ομάδα και αντιδρά αμέσως διεκδικώντας τα δικαιώματά της.
Τα πεδία των μαχών είναι ο δρόμος και το πεζοδρόμιο. Με το πράσινο ο πεζός τολμάει να περάσει απέναντι, αργεί κιόλας προκαλώντας τα σχόλια της αντιμαχόμενης πλευράς. Συχνά παρανομεί περνώντας με το κόκκινο ή απ' όπου γουστάρει δικαιολογώντας έτσι τα παράπονα των οδηγών. Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει. Η τύχη μας, το κάρμα καθενός είναι σχετικά. Προσωπικά συνιστώ στον διαβάτη το γοργό βήμα, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Το αυτοκίνητό σου είναι η περιουσία σου, το καμάρι σου. Το αγαπάς και έχεις κάθε δικαίωμα να το φυλάξεις. Μέσο μεταφοράς αλλά και μέσο προβολής και προσωπικής ικανοποίησης. Το θέλεις κοντά σου. Δεν υπάρχουν θέσεις. Δεν θέλεις να πληρώσεις το πάρκινγκ. Η λύση είναι το πεζοδρόμια, επίσης το διπλοπαρκάρισμα, η στάση του λεωφορείου και φυσικά -ναι, φυσικά- και το πέρασμα πεζών σε έναν μονόδρομο. Το αποτέλεσμα είναι αυτονόητο. Οι πεζοί καλούνται να δείξουν τις επιδόσεις τους στον αγώνα μετ' εμποδίων, αλλά εκτός σταδίου. Και όποιος κερδίσει παίρνει βραβείο μια μούντζα. Καβαλώντας ή σκουπίζοντας στο πέρασμά τους το ξένο αυτοκίνητο θα ξεκινήσει ο συναγερμός. Έρχεται ο ιδιοκτήτης. Ακολουθεί μια συζήτηση με πολλά νεύρα, ειρωνεία και άρνηση μετακίνησης του οχήματος. Αν ο διαβάτης έχει κινητικά προβλήματα ή έχει καροτσάκι με ψώνια, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να χωρέσει ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τότε αρχίζει το ηρωικό πέρασμα στη μέση του δρόμου όπου θα τον "φάνε". Δίκιο αυτή τη φορά έχουν οι οδηγοί. Το τροχαίο, το τρακάρισμα ή έστω το απότομο φρενάρισμα συμβαίνει σε κλάσμα δευτερολέπτου και τα νεύρα όλων γίνονται κουρέλια. Ποιος φταίει; Ακήρυχτος ο πόλεμος ανάμεσα στους έχοντες και μη έχοντες όχημα, με ελάχιστες εκεχειρίες. Η Αθήνα γέμισε αυτοκίνητα και η κατάσταση χειροτερεύει κάθε μέρα που περνάει.
Τελικά δεν είναι προνόμιο της ζωής το πεζοδρόμιο. Η ειρηνική συνύπαρξη, ο σεβασμός, η αμφοτερόπλευρη τήρηση των κανόνων συμπεριφοράς θα βοηθήσει να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
χρηστος καραμανος
02-03-2009 @ 02:49 | Μην πάει ο νους σας στο κακό. Είμαι μια απλή, πεζή κυρία που συνειδητά επέλεξε να μην έχει αυτοκίνητο και γι' αυτό στερείται δικαιωμάτων. Είτε στη δουλειά μου πάω είτε βόλτα, η ζωή μου είναι δύσκολη, αντιμετωπίζω προβλήματα στο διάβα μου. Δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, από πού να περάσω; Πού να φωνάξω ότι υπάρχω ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
