| |
την κοκκινη καμπαρντινα μου φορω
και βγαινω τα μεσανυχτα στουσ δρομουσ..
με εναν φακο στα χερια
φωτιζω τα προσωπα των περαστικων μηπωσ βρω ανθρωπουσ..
μα ουτε ψυχη στο περασμα μου συναντω..
και θλιβεται η καρδια μου..
ανθρωποι.....
ανθρωποι..
που ειστε χαμενοι?
ανθρωποι..
ανθρωποι..
σε ποιεσ σπηλειεσ ειστε χωμενοι?
μα με πηρε το ξημερωμα και απεμεινα μοναχη ...
ενα κοκκινο δακρυ πεφτει..
προχωρω και μπαινω σε ενα
παρκο..
καθιστη σε ενα παγκακι ,αναβω ενα τσιγαρο..
ενα περιστερι με συντροφευει στισ τελευταιεσ μου ωρεσ.. τελειωνει το τσιγαρο και γω πια
λειπω.δεν ειμαι εδω..
παντοτε ελειπα απο την ζωη μου..
εγω και οι αλλοι..
και ενταξει συνιθησα την ζωη μου που ηταν γεματοι απουσιεσ ..
μα αυτο που με μελαγχολουσε πιο πολυ
ηταν που ακομη και οι παρουριεσ για μενα ηταν απουσιεσ..
συχγωρεστε με για αυτην την καταθεση ψυχησ..
φευγω ..πετω ψηλα..
καλη ανταμωση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
