| |
( Περασμένα μεσάνυχτα σε ένα κρύο δωμάτιο γεμάτο με μικρόβια από νεκρά όνειρα)
H ασπρόμαυρη φωτογραφία της ψυχής ξεθωριάζει
όσο οι ώρες κυνηγημένες από τες μνήμες επιστρέφουν
Το μελάνι αφήνει ένα χρώμα μαβί στο χαρτί
όπως ανακατεύεται με το κόκκινο χρώμα της καρδιάς
που μάτωσε στο άγριο πέρασμα του πεπρωμένου
Οι λέξεις χοροπηδούν πασκίζουν να δραπετεύσουν
δεν την αντέχουν τη φωτογραφία της θλίψης
Μπάζει κρύο στο δωμάτιο καθώς έξω φυσάει πολύ
Τα φύλλα της καρδιάς τρεμοπαίζουν
σαν κιτρινισμένα φθινοπωρινά φύλλα
που ακολουθούν τη πορεία τους
Απ΄το ταβάνι στάζει μονότονα η μοναξιά
κάνοντας σεκόντο στα δευτερόλεπτα του ρολογιού
Ετούτη η νύχτα τσαλακώθηκε από το κρύο
Το φεγγάρι που φώτιζε τα όνειρα έχει κρυφτεί
Δεν έχουν πια σημασία τα πολύχρωμα φώτα
ούτε οι λουσάτες βιτρίνες των μαγαζιών
Μηδενίζεται ο χρόνος λες και δε θέλει να ξημερώσει
Τώρα είναι σβηστά τα φώτα
που με αγάπη είχαμε ανάψει
Τώρα ο δρόμος δεν έχει γραμμές
για να πηγαίνουμε ευθεία όπως κάποτε
Αφουγκράζομαι το σφύριγμα του ανέμου
ίσως διακρίνω κάποιο γνώριμο ήχο
όπως τον έχει μαγνητοφωνήσει η μνήμη
Έξω βρίζονται και παζαρεύουν λαθραία
Ένα αυτοκίνητο περνά με τα μεγάφωνα στη διαπασών
Το τραγούδι ακούγεται μακρόσυρτο όλο παράπονο
για μια αγάπη που χάθηκε
κι εγώ ψυθιρίζω το σ΄αγαπώ... σε ένα τέλος!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
