| |
Τον τελευταίο καιρό λέω συχνά πως θέλω να φύγω...
Θέλω να φύγω μακριά από όλους κι όλα...
Διαπίστωσα όμως πως πλέον το ακούω συχνά και από άλλους, από ανθρώπους που δεν το περίμενα μάλιστα...
Τότε κατάλαβα πως οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- έχουν ανάγκη να ξεφύγουν...
Πριν μία βδομάδα περίπου βρισκόμουν με τις κολλητές μου...
Αυτή τη φορά η συνάντησή μας δεν είχε για βάση τα κλασικά γέλια που χρειαζόμαστε για να ξεχαστούμε...
Ήταν από τις φορές που εκμυστηρευόμασταν τον πόνο μας, τα μυστικά μας....
Τότε άκουσα να λέει η μία “Θέλω να φύγω. Θέλω να πάω κάπου μακριά. Να κάνω ένα ταξίδι να ξεσκάσω.” Με μια φωνή όλο αγανάκτηση συμφωνήσαμε και οι άλλες δύο αμέσως...
Τότε αρχίσαμε να φανταζόμαστε ένα ταξίδι... Δεν κράτησε πολύ αλλά όσο περιγράφαμε τις καταστάσεις -φυσικά δεν έλειπαν και οι γελοιοποιήσεις του θέματος- ήμασταν όλες με ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά...
Φανταστήκαμε ώρες ατελείωτες σε ένα ιδιωτικό καράβι (γιατί μιας και βάλαμε τη φαντασία μας να δουλέψει το τραβήξαμε όσο δεν πάει) στο οποίο θα χορεύαμε όλη μέρα με το πλήρωμα το οποίο θα ήταν γεμάτο κούκλους άντρες(είμαστε 20χρονών και δεν έχουμε βαρεθεί ακόμα τις διακοπές με φίλους, τι περιμένατε; ) ... Θα κάναμε στάσεις σε διάφορα νησιά και θα κάναμε βόλτες μ' ενοικιαζόμενο αμάξι με τέρμα τη μουσική -εννοείται- και κάπως έτσι (με περισσότερες καφρίλες) θα πήγαινε όλο το ταξίδι... Καταρρίψαμε όλα τα “πρέπει” και τις “ταμπέλες”, γίναμε κάποιες που κρυφά μέσα μας θα θέλαμε να είμαστε...
Για λίγες μέρες απλά να περνάμε καλά χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι γύρω και οι επιπτώσεις...
Με τα πολλά καταλήξαμε Ιταλία( μην με ρωτήσετε πως, όσο εκείνες σχεδίαζαν το ταξίδι εγώ χόρευα με έναν κούκλο)...
Εκεί αποφασίσαμε πως είχαμε βαρεθεί η μία την άλλη και θα κάναμε κάτι μόνες μας....
Δεν ξέρω τι έκαναν οι άλλες δύο αλλά εγώ γύρισα πίσω, πήγα σε ένα ερημικό νησί και κάθισα με τη μουσικούλα μου και ένα πάκο βιβλία μπροστά από τη θάλασσα... Και σκόπευα να κάτσω για πολύ καιρό....
Η απόλυτη ηρεμία...Κάθεσαι στον ήλιο, ακούς την θάλασσα και όταν θες να το κάνεις ακόμα πιο ειδυλλιακό βάζεις τη μουσική της προτίμησής σου να παίζει...
Και αν κάποια στιγμή βαρεθείς παίρνεις ένα βιβλίο να σε ταξιδέψει στις ιστορίες του...
Εγώ σίγουρα θα έπαιρνα απαλή μουσική και μυθιστορήματα... Μ' αρέσει να με ταξιδεύουν τα βιβλία όχι να με μορφώνουν ξερά... Τέτοια υπάρχουν πολλά, “ειδικοί” που ξέρουν τι λένε αμέτρητοι... Αυτούς τους βαριέμαι κατά βάση. Συνήθως δεν έχουν κάτι να μου πουν... Εγώ θέλω εκείνους που μπορούν να με ταξιδεύουν... Εκείνους που με πάνε στα μέρη για τα οποία μιλάνε και οι τοίχοι του δωματίου μου πέφτουν για λίγο...
Ας μείνω στην άγνοιά μου... Ας μην έχω πολλές γνώσεις...
Όσο όμως εσύ μιλάς πάνω στο θέμα ως “ειδικός” εγώ ταξιδεύω και είμαι με ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά, ονειρεύομαι ακόμα....
Αναρωτιέμαι ποιό είναι αυτό το ταξίδι που θέλει ο καθένας μας...
Εγώ το δικό μου το γνωρίζω, άραγε τι χρειάζεται ένας διαφορετικός άνθρωπος από μένα για να ηρεμήσει..;[align=right][B]J-M...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
