stixoi.info: Όπως πάντα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Όπως πάντα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Όπως πάντα

Μη τσιρίζεις τις νύχτες.. Ο αντίλαλος σου επιστρέφει πιο τρομακτικός και πιο άδειος... Κλάψε βουβά, να γεμίσουν τ'αστέρια ενοχές...

Πάντοτε είχα πρόβλημα με το συμπλέκτη του εαυτού μου
δεν ήξερα πότε ν’αλλάζω ταχύτητες
σκουντουφλούσα σε στύλους, συντριβάνια και ανθρώπους
που τους σκότωνε η ορμή μου πριν καν τους αγγίξει

Μ’ήθελε ο κόσμος τους όχημα
στο μαύρο της ασφάλτου ο ομφαλός μου
κομμένες ασφάλειες, φώτα καμένα
να γεννήθηκα νύχτα που τόσο ταιριάζω εκεί;
Πάντοτε πάταγα σε λάθος ώρα το γκάζι
έτσι απλά για να αφήσω στις στροφές διπλό σημάδι
Άλλοι το λέγανε «το ξαπλωμένο οχτώ»
εγώ το έλεγα «το άπειρο που κλείστηκε σε σχήμα»

Με προσπέρασε κάποτε
ένας κύριος που έσερνε μια νεκροφόρα στην πλάτή του
Τον ρώτησα πως τον λένε
Μου δειξε μια πέτρα και φυλάχτηκε τάχα της μοιάζει
Πάτησα τότε απότομα το φρένο

Είχα μάθει να ελέγχω τα πάθη μου’
Βγήκα απ’το αμάξι κρύα και παγωμένη
Έξω ο ήλιος έκαιγε
της Άνοιξης το όνειρο αγρυπνούσε
Πάντοτε είχα πρόβλημα με το συγχρονισμό μου
Αυτή τη φορά ήμουν εκεί και δεν ήμουν
Κοιτάχτηκα σαν όψη, σα σκιά μέσα στο δρόμο
Ο φύλακας μου τρόμαξε τόσο
Απόρησα
Κοιτάχτηκα για λίγο και κατάλαβα

Ο διάβολος μου’χε δανείσει την καπαρντίνα του θανάτου
Ύστερα άνοιξα τα μάτια κι ήμουν μόνη μου.
Όπως πάντα.

Κανένα πρόβλημα. . .


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Lame Duck 04-03-2009 @ 08:10	Ο διάβολος μου’χε δανείσει την καπαρντίνα του θανάτου Ύστερα άνοιξα τα μάτια κι ήμουν μόνη μου. Ξεχωριστό! ::yes.::
Ιχνηλάτης 04-03-2009 @ 08:34	Η ζωή μας μοιάζει με τα πέτρινα εκμαγεία της Πομποιίας. Εϊμαστε κλεισμένοι σε ένα πέτρινο κουκούλι και προσπαθούμε να ζήσουμε εκεί μέσα αντί να προσπαθήσουμε να σπάσουμε την φυλακή που μας περικλειει! Κανόνες και "πρέπει" γιατί;;; Για να λέμε ότι ζούμε ελεύθεροι!! Μέσα στα πέτρινα εκμαγεία μας. Μέσα στις φυλακές μας. Φλερτάροντας καθημερινά με την αγοραπωλησία της ψυχής μας. Με τον θάνατο. (Υπέροχο κείμενο).
artista_k 04-03-2009 @ 09:47	Βρε άι στην ευχή σου.... ::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
elpidakwstopoulou 04-03-2009 @ 09:57	::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΥΠΕΡΟΧΟ !!! ΜΟΝΑΔΙΚΟ !!! ΤΕΛΕΙΟ !!!!
marakos1948 04-03-2009 @ 11:34	γράφεις υπέροχα,..όπως πάντα ::up.::
salmeria 04-03-2009 @ 12:35	πανέμορφο ::up.::
ΕΛΕΑΝΝΑ 04-03-2009 @ 13:00	πρόβλημα συγχρονισμού ::love.:: ;δεν λύνεται..ξέρω γω ::kiss.:: τέλειο ::6132.::
montekristo 04-03-2009 @ 13:55	ευτυχώς που δεν είσαι και ξανθιά ::smile.:: http://www.youtube.com/watch?v=h-8sbuVcUe4
Celestia 04-03-2009 @ 15:25	Φοβερο! Δυνατο! Ασυγκριτο! Τι αλλο; ΟΛΑ!!!!! ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
peiraiotissa 05-03-2009 @ 03:03	Ο διάβολος μου’χε δανείσει την καπαρντίνα του θανάτου Ύστερα άνοιξα τα μάτια κι ήμουν μόνη μου. Όπως πάντα. Κανένα πρόβλημα. . . Βαθιά προβληματισμένο,μοναχικό,απαισιόδοξο,αλλά ανυπέρβλητο!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::hug.::
rock sugar 05-03-2009 @ 13:08	αυτό που χρειάζεσαι μόνο... ένα συνοδηγό... εκεί... παντού... σε θαυμάζω... την αγάπη μου... ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο