Το αφιερώνω στην Αλεξία, την κοπέλα που μου άλλαξε την ζωή, αλλά και την πορεία μου.
Ήρθα και στάθηκα μπροστά στη πόρτα
μα όταν άνοιξες μου κόπηκαν τα πόδια,
μόλις με είδες ξαφνιάστηκες
αμήχανος προσπάθησα να σου εξηγήσω
μου'πες πώς με σκέφτηκες
άρχισα να δακρύζω
μου σκούπισες τα δάκρυα
και γλυκά μου'δωσες ένα φιλί στα μάτια,
ένιωσα κάτι μέσα μου δυνατά
και φώναξα πώς σ'αγαπώ στην γειτονιά,
από τότε σ'ερωτεύτηκα τρελά,
και φοβάμαι την ιδέα μήπως σε χάσω,
γιατί σαν εσένα δεν υπάρχουν κορίτσια πια,
προσπαθώ με κάθε τρόπο να σε κάνω να γελάσεις και να ευχαριστηθείς
έτσι ώστε ποτέ να μη βαρεθείς,
μωρό μου να το ξέρεις
πάντα θα σ'αγαπώ
και θα σε λατρεύω
και δίπλα σου θα συμπονώ
και με το καιρό θα το δείς
λόγο ψυχής.
