| |
| | Aγνάντι |  | | |
Πιο μακριά ή πιο κοντά, απ’ τη Μικρά Ασία
κι αν θα ‘μαι άγγιγμα βοριά, δε θα ‘χει σημασία
μες την ομίχλη θα χαθώ, για να με βρει εκείνη
που ‘χει το κύμα στα μαλλιά και στην καρδιά γαλήνη
απίστευτη υποταγή, συμπαντική οδύνη.
Μας βρίσκει ο πόνος χωριστά, με αντικριστά τα στήθια
όνειρο που δεν ακουμπά, τη γη μα την αλήθεια
πάντα ο μύθος ξέχναγε πίσω ν’ αφήσει ίχνη
δυο βουνά αντικριστά, δεμένα στην ομίχλη.
Από τη γη σηκώνομαι, ανακεφαλαιώνω
στου αποσπερίτη τη μεριά, ματιές συμφιλιώνω
κι αν δεν ανήκω πουθενά, ο χρόνος με γυρεύει
κι αν δε με βρίσκει με ζητά κι ας τίποτα μη θέλει.
Δεκαετίες πέρασα, σε τούτο το αγνάντι
κρατά από παλιά κρυφό, κάποιου θεού γινάτι
πιάσε το χέρι μου, πατώ, σύννεφο θυμωμένο
δεν έχει πύλη τ’ όνειρο, μα αγέρα μεθυσμένο.
Μα δε φοβάμαι και περνώ κι ύστερα υπομένω
πέθανα δεκατρείς φορές και χίλιες περιμένω
μην έρθεις τώρα ή μετά, είμαι εδώ στο πουθενά
αθάνατος χαμένος, η ανάσα τούτη αγρυπνά.
Σου μοιάζει η σκέψη με κεντά, πάντα σε φέρνει πρώτη
μα δεν τελειώνει αυτή η ποινή, είναι ποινή δεσμώτη
θα εμπιστευτώ την ώρα αυτή, που σ’ έχει ζωγραφίσει
αδιάκοπο το βήμα μας, τους κωδικούς θα λύσει.
Σ’ αυτή την κάθαρση νερό, ήθελες να μου φέρεις
που κουβαλούσες τρεις ζωές, παλιό τρόπο θα ξέρεις
ένα αστέρι έκρυβες, στο σκεπασμένο ώμο
τόσο αργά πλησίαζες, από φιδίσιο δρόμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν. | | | |
|
« Ακρόνειρο »
04-03-2009 @ 14:11 | Όλο εικόνες!
Μου άρεσε πολύ..
Καλό βράδι σου. | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
04-03-2009 @ 14:18 | !!! | | poetryf
04-03-2009 @ 14:49 | Εξαιρετικό το βρήκα Δώρα μου! | | dimi.gr
04-03-2009 @ 14:57 | Συμφωνώ με την poetryf και ξεχωρίζω ως ιδιαίτερη στροφη...
''Δεκαετίες πέρασα, σε τούτο το αγνάντι
κρατά από παλιά κρυφό, κάποιου θεού γινάτι
πιάσε το χέρι μου, πατώ, σύννεφο θυμωμένο
δεν έχει πύλη τ’ όνειρο, μα αγέρα μεθυσμένο.''
Καλό βράδυ... ::yes.:: | | Celestia
04-03-2009 @ 15:05 | Μα δε φοβάμαι και περνώ κι ύστερα υπομένω
πέθανα δεκατρείς φορές και χίλιες περιμένω
μην έρθεις τώρα ή μετά, είμαι εδώ στο πουθενά
αθάνατος χαμένος, η ανάσα τούτη αγρυπνά.
Αυτο γραφτηκε για μενα και ειναι τοσο μα τοσο αληθινο οσο και ομορφο!
Μαγευτικο Θεοδωρα μου , χιλιες φορες θα το διαβασω παλι μεχρι να το χορτασω μεχρι να το μαθω απεξω!!!
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | | isidora
04-03-2009 @ 15:07 | Και αυτό υπέροχο | | peiraiotissa
05-03-2009 @ 03:53 | πιάσε το χέρι μου, πατώ, σύννεφο θυμωμένο
δεν έχει πύλη τ’ όνειρο, μα αγέρα μεθυσμένο.
Ποιητικότατο...γεμάτο βαθιά νοήματα και συναισθήματα !!!!!!!! ::love.:: ::hug.:: | | roadBlues
05-03-2009 @ 13:43 | το αρχοντικό κάλεσμα του έρωτα ανάμεσα σε ηπείρους που παγώνουν....ζεσταίνουν......μουσκεύουν.....την ζωγραφιά που εσύ δημιούργησες...........
δείχνεις σεβασμό σε αυτά που γράφεις..............πολύ ωραίο | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
05-03-2009 @ 14:26 | Nαι roadBlues νιώθω βαθιά μέσα μου πολύ σεβασμό σε σημείο που δυσκολεύομαι πολύ πλέον στο κάθε βήμα ενώ ξεκίνησα πολύ ανάλαφρα. | | CHЯISTOS P
07-03-2009 @ 00:33 | Χρόνια σου πολλά καλή μας Θεοδώρα.
Ο πλούτος της γραφής σου ομορφαίνει και καταξιώνει τους "στίχους"
Συνέχισε, η διαρκής αναζήτησή σου έχει να μας προσφέρει πολλά ! | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
07-03-2009 @ 01:42 | Σε ευχαριστώ Χρήστο, μαζί ξεκινήσαμε και μαζί προχωράμε σε δρόμους παράλληλους, που λέει κι η Αρβανιτάκη σ' ένα δίσκο, ανακεφαλαίωση της πορείας της. Εγώ τώρα ξεκινώ και πήρα ήδη παραπάνω απ' ότι ήθελα. Τα λέμε... | | MAЯIA P.
07-03-2009 @ 04:56 | Χρόνια σου πολλά Θεοδώρα μου !
Εύχομαι το ταλέντο σου να αναγνωρισθεί και να καταξιωθεί από εκείνους τους λίγους μόνον που θα ερμηνεύσουν τον πλούτο της ψυχής σου στα λόγια σου ! ::love.:: ::kiss.:: ::hug.:: | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
07-03-2009 @ 05:31 | Mαρία μου σ' ευχαριστώ. ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
