| |
Το παρελθόν πέρασε
Σύννεφα γκρίζα με ουρανό γκρίζο άρχισαν να φαίνονται
Προσπάθησα να φύγω μακριά
Μα δεν βρήκα γιατριά
Όλες αυτές οι μνήμες χαραγμένες στο μυαλό
Τώρα μοιάζουν με μαραμένο τριαντάφυλλο
Γιατί να μην είναι σαν ένα αστέρι που λάμπει;
Ή σαν ένας άγγελος που σου χαμογελάει;
Ξυπνούσα κάθε μέρα με ένα πράγμα στο μυαλό
Πως η μέρα θα είναι καλή χωρίς πόνο
Μα μια μέρα ξύπνησα και είπα
"Τουλάχιστον δεν βλέπω τα ραδίκια ανάποδα"
Ψάχνω δικαιοσύνη μήπως και την βρω
Μα υπάρχουν αισθήματα που δεν μπορώ να παύσω
Αυτά με κάνουν μοναχικό όσο ποτέ
Και έτσι ούτε δικαιοσύνη ούτε ευτυχία θα βρω ποτέ
Θα τρελαθώ δεν αντέχω άλλο
Κοιτάζω από εδώ και από εκεί χωρίς να ξέρω τι ψάχνω
Η πόρτα της καρδιάς μου είναι ανοιχτή
Μα αυτή προσπάθησε ποτέ να μπει να δει τι υπάρχει;
Κάποιος είπε πως ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος, η αγάπη και η ηρεμία
Κάποτε πίστευα στην αγάπη και στην ηρεμία
Μα τώρα σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου
Αν δεν μαραίνονταν τα κατακόκκινα πέταλα αυτού του τριαντάφυλλου
Η αγάπη μου πληγώνεται
Σε ένα μέρος της καρδιάς μου οι ιοί φυτρώνονται
Ποτέ δεν ένοιωσα αγάπη τέτοιου είδους
Η καρδιά μου δεν θα αντέξει κι άλλους τέτοιους χτύπους
Είμαι ακόμα εδώ
Για το μοναχικό μυαλό μου είναι παράξενο
Μα κάπου εκεί ψηλά θα υπάρχει ένα αστέρι που με αγαπά
Το αν είναι αυτή...θα φανεί στο μέλλον αν είναι αλήθεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
