| |
Έξω έχει βραδιάσει, ο δρόμος έχει αδειάσει
κι ακούγονται σα κρύσταλλα οι στάλες της βροχής,
ύπνο δεν έχω πάλι,
στο τοίχο το ρολόι μου δείχνει πως είναι τρεις.
Σκέφτομαι κάποια αγάπη, που έσβησε το δάκρυ
και τρέχω στα σοκάκια της πόλης να κρυφτώ
κι αυτή η μουσική,
που ακούγεται παράξενα με κάνει να ξεχνώ.
Και είμαι μπερδεμένη, μες τη βροχή χαμένη,
χωρίς να ξέρω τι κοιτώ.
Ο αέρας με φοβίζει, τη σκέψη μου ζαλίζει
κι εγώ αναζητώ.
Με πιάνει απελπισία κι ετούτη η αγωνία
με πάει στους Δούρειους Ίππους
μιας Τροίας μακρινής.
Κάποτε χαμογέλαγε, μα τώρα την Ελένη
δεν έχει δει κανείς.
Και έιμαι μπερδεμένη, μες τη βροχή χαμένη,
χωρίς να ξέρω τι κοιτώ.
Ο αέρας με φοβίζει, τη σκέψη μου ζαλίζει
κι εγώ αναζητώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
