| |
Πώς να ζήσω,
πές μου πώς,
πώς να μην ρωτώ,
για σένα που αγαπώ,
στον δρόμο της ζώης,
σαν τυφλός,
να αρχίζω να προχωρώ.
Πώς έγιναν όλα σκόνη
και η αλήθεια πληγώνει
πώς να συνεχίζω να ζώ
αφού εσύ δεν είσαι εδώ.
Μες στο σκοτάδι μόνος,
φωνάζω μές στο σκοτάδι,
πώς ακόμα σ'αγαπώ,
και κόβει ο πόνος,
με μια μαχαιριά,
πονάει η δόλια καρδιά.
Μα εσύ φεύγεις μακριά,
και δεν μου δίνεις σημασία,
γίνομαι λιώμα μπροστά σου,
και σου φωνάζω στάσου.
Κλείνεις τη πόρτα βιαστηκά,
και φεύγεις σαν το φυγά,
τα πήρες όλα και έφυγες,
μα εμένα δε με σκέφτηκες.
Ήρθε η ώρα μου να φύγω,
η αναπνόη μου σβήνει λίγο-λίγο,
μα δε σε νοιάζει κακούργα γυναίκα,
μα να ξέρεις οι εντολές είναι δέκα.
Πριν τα μάτια μου κλείσω,
σου φωνάζω πίσω,
σαν μικρό παιδί,
που έχει ανάγκη ένα φιλί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
