| |
Σάπια, καταραμένη νικοτίνη
δεν σε αντέχω πια
μου έκανες μαύρα τα σκότια
σε φτύνω με χλέπα πράσινη
ακούω μουσική και με συντροφεύεις
σκέφτομαι και σκέφτεσαι και σύ
διαβάζω και καίγεσαι μόνη
μου λείπει η αγάπη μου και τελειώνεις
και ξανανάβεις μαζί μου.
Φύγε πια,
βαρέθηκα να λαχανιάζω στα σκαλιά
βαρέθηκα να βγαίνει μπόχα απ το στόμα
βαρέθηκα την βρώμα σου
και την στυφή σου γεύση.
Ώρα να ξυπνώ και να μην είσαι πουθενά
να ψάχνω βιβλία, συρτάρια και συ να λείπεις
να τρέχω στο περίπτερο και να γυρίζω πάλι πίσω
να μ ενοχλούν οι καπνιστές
και να κοροϊδεύω την παλιά αδυναμία μου.
Πέρασε ο καιρός μικρή μου κάπνα
τώρα πια ήσυχα κοιμάμαι
νιώθω ξανά το στήθος μου να γεμίζει φρέσκο νέφος
ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια και πετάω
παίζω μπάλα και δε φτύνω την καούρα
γυρίζω σπίτι και δε σαπίζω μ ένα τσιγάρο στα δάκτυλα.
Τελικά πέρασαν μέρες
να μου λείπεις
να σκέφτομαι ένα λεπτό μαζί σου
με άγχος, με νεύρα
με συγκέντρωση αλλού γι αλλού
και τώρα ενέργεια
τόση ενέργεια μακριά σου!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
