χρηστος καραμανος
09-03-2009 @ 08:40 | Ίσως ποτέ να μην το λύσουμε λοιπόν
Αυτό το αίνιγμα της πλέριας ευτυχίας
Ας εκτιμήσουμε μονάχα το παρόν
Με τις σοφές τις προσταγές της Αληθείας...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-03-2009 @ 09:10 | Ας εκτιμήσουμε μονάχα το παρόν
Με τις σοφές τις προσταγές της Αληθείας...
::up.:: ::up.:: | |
... άρα υπάρχω
09-03-2009 @ 09:30 | ...Όμορφο... Ίσως... πάρα πολύ καλό...! | |
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
09-03-2009 @ 09:35 | Ισως γυριζει η ζωη μας στην αρχη
ισως γλυκοπικρες χαρες να σε κερνα
εδω ειναι μια υπερπληρη περιγραφη πως αισθανεται ενας ερωτευμενος.και το μεγαλο νοημα:ας εκτιμησουμε μοναχα το παρον ας ειναι αυτο που θα εχουμε σα μοτο μας.μου αρεσε | |
Nikos Krideras
09-03-2009 @ 10:37 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
idroxoos
09-03-2009 @ 13:40 | πολύ όμορφο!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.:: | |
petrwnas
09-03-2009 @ 14:02 | καλησπέρα πολυ ωραίο Μαρία!!!! ::up.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Ελένη Καιγή
09-03-2009 @ 16:03 | Πού 'σαι ρε φάτσα; Πολύ ωραίο το ποίημα. Κι όχι μόνο ωραίο αλλά και άρτιο, γεμάτο, πλήρες, καλογραμμένο... κτλ. Δηλαδή: ωαίο! | |
 |
