stixoi.info: Ομοιότητες β

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ομοιότητες β

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130895 Τραγούδια, 269484 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ομοιότητες β

"Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει", Ο.Ε.

Εσύ ο φάρος ο περίβλεπτος κι ο αψηλός
o αναμμένος μια φορά κι άλλες επτά σβηστός
στητός και κατακόρυφος σε πείσμα του ανέμου
εξαρτημένος από το νησί σου για να υπάρχεις
κι από τη μοναξιά που λες πως θέλεις να νικήσεις,
για αυτό η φλόγα σου σαν μάτι δακρυσμένο, σαν χέρι
απλώνει αναζητώντας το καράβι που επιστρέφει.
Θρηνείς κάθε φορά που ο ήλιος ανατέλλει
και ξεψυχά η φωτιά και σβήνει όλο το φως σου
είσαι της νύχτας πλάσμα μαγικό και του πελάγους

Το αστέρι εγώ το αδύναμο, το μόλις ορατό
στην άκρη ενός αστερισμού εκτεταμένου
χωρίς εμένα χάνει νόημα και σχήμα
εγώ χωρίς αυτόν αδιάφορα θα μένω αναμμένος
το ίδιο μόνος όπως πριν, το ίδιο όπως πάντα.
Με σβήνει το άστρο της αυγής, πεθαίνω κάθε μέρα
μα δε θρηνώ, δε νοιάζομαι, είμαι συνηθισμένος
είμαι της νύχτας ύπαρξη και τ’ ουρανού στολίδι


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν

χρηστος καραμανος 10-03-2009 @ 09:30	Το αστέρι εγώ το αδύναμο, το μόλις ορατό στην άκρη ενός αστερισμού εκτεταμένου χωρίς εμένα χάνει νόημα και σχήμα εγώ χωρίς αυτόν αδιάφορα θα μένω αναμμένος το ίδιο μόνος όπως πριν, το ίδιο όπως πάντα. Με σβήνει το άστρο της αυγής, πεθαίνω κάθε μέρα μα δε θρηνώ, δε νοιάζομαι, είμαι συνηθισμένος είμαι της νύχτας ύπαρξη και τ’ ουρανού στολίδι Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΙΠΠΑΡΧΟΣ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ηώς 10-03-2009 @ 09:49	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Helene52 10-03-2009 @ 11:57	Το αστέρι εγώ το αδύναμο, το μόλις ορατό στην άκρη ενός αστερισμού εκτεταμένου χωρίς εμένα χάνει νόημα και σχήμα εγώ χωρίς αυτόν αδιάφορα θα μένω αναμμένος το ίδιο μόνος όπως πριν, το ίδιο όπως πάντα. Με σβήνει το άστρο της αυγής, πεθαίνω κάθε μέρα μα δε θρηνώ, δε νοιάζομαι, είμαι συνηθισμένος είμαι της νύχτας ύπαρξη και τ’ ουρανού στολίδι Μας έλειψε ... η υπέροχη γραφή σου !!!!!!!!!! Καλό βράδυ Δημήτρη ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ιχνηλάτης 10-03-2009 @ 12:39	Πάντα ιδιαίτερος!!!
swordfish 10-03-2009 @ 14:10	::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Χρυσέλης 10-03-2009 @ 14:17	::wink.:: ::smile.::
ΑΝΤΗΣ 11-03-2009 @ 00:02	φοβερο φιλε μου
SOS 12-03-2009 @ 07:10	Πραγματικά...στην άκρη ενός αστερισμού εκτεταμένου !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο