Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Παίζει με
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130516 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παίζει με
 ή (Πως με πονά)
 
[font=Lucida Sans Unicode][color=black]
Σα φυσαλίδα ανέβηκα από σκοτερό βυθό
και βρέθηκα ν’ ακροβατώ στη ράχη ενός τσουνάμι
δεν ξέρω πούθε να πιαστώ πούθε να κρατηθώ
παρ’ ότι στέκω ακίνητος, τρέχω σαν το ποτάμι...

Η κορυφή του κύματος, στιγμές του κάθε «τώρα»
που τρέχει ακατάπαυστα στο πέλαγο του χρόνου
ρίχνω σχοινί -τη μνήμη μου- και σχηματίζω αιώρα
από το σήμερα στο χθες -με τ’ άγκιστρα του πόνου-.

πως με πονά ό,τι πέρασε -και δε θα ξαναζήσω...-
πως με πονά το σήμερα -που τρέχει βιαστικό...-
πως με πονά το αύριο -τι τάχα θ’ αντικρύσω...-
και το θαλασσοθρόισμα... σαν λέει το μυστικό...

Γύρω μου αναδύονται χιλιάδες φυσαλίδες
μυριάδες γίναν πίσω μου σκόνη κι αερατμός
και για να μην αγκιστρωθώ στων «τώρα» τις παγίδες
απ’ τον ατμό τους τρέφομαι... καθώς πηγαίνω εμπρός...

μα σ’ όλο το ταξίδι, συμβαίνει ένα παράδοξο:
ενώ βλέπω ξεκάθαρα το κατά που πηγαίνω
πίσω να μείνω δεν μπορώ, εμπρός: το τέλος -άδοξο-,
για λόγους ανεξήγητους: ποτέ δεν ξαποσταίνω...

κι έτσι, -φορές- αισθάνομαι σαν ένα παιχνιδάκι
που κούρδισαν και μοναχό στην τύχη έχει αφεθεί
πως Γέροι αιώνες μ’ έφτιαξαν και μ’ έφεραν «δωράκι»
κι ο Πανδαμάτωρ παίζει με... μέχρι να βαρεθεί...[/font][/color]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Γυμνασμένα παραμύθια
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
sissaki ssss
13-03-2009 @ 09:30
πως με πονά ό,τι πέρασε -και δε θα ξαναζήσω...-
πως με πονά το σήμερα -που τρέχει βιαστικό...-
πως με πονά το αύριο -τι τάχα θ’ αντικρύσω...-
και το θαλασσοθρόισμα... σαν λέει το μυστικό...

πολυ ομορφο Χρηστο!!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.::
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
13-03-2009 @ 10:15
απιστευτο...εισαι μελος του συλλογου...μπραβο! ::theos.:: ::up.:: ::rock.::
μηχανοδηγος
13-03-2009 @ 10:26
Καλά....εε...πάω πάσσο..
Μπράβο ρε θηρίο...
**Ηώς**
13-03-2009 @ 10:44
ρίχνω σχοινί -τη μνήμη μου- και σχηματίζω αιώρα

κι έτσι, -φορές- αισθάνομαι σαν ένα παιχνιδάκι
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
υπέροχο Χρήστο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
oneirodromio
13-03-2009 @ 10:49
Με αγγιξε!!!!
Rannia . k
13-03-2009 @ 11:19
Υπέροχο Χρήστο!!!
Καλό σου βράδυ!!!
::up.:: ::theos.:: ::up.::
χωρικός
13-03-2009 @ 12:29
πολύ καλό φίλε μου μπράβο σου! ::yes.::
heardline
13-03-2009 @ 13:30
Ωραίος !!!!!!!!!
Helene52
13-03-2009 @ 13:44
Η κορυφή του κύματος στιγμές του κάθε «τώρα»
που τρέχει ακατάπαυστα στο πέλαγο του χρόνου
ρίχνω σχοινί -τη μνήμη μου- και σχηματίζω αιώρα
από το σήμερα στο χθες -με τ’ άγκιστρα του πόνου-.
** Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο **
Καλό βράδυ Χρήστο ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
νετη541
13-03-2009 @ 14:08
....δεν είναι κακό...καθόλου κακό.... ::rol.::
elpidakwstopoulou
13-03-2009 @ 14:14
Γύρω μου αναδύονται χιλιάδες φυσαλίδες
μυριάδες γίναν πίσω μου σκόνη κι αερατμός
και για να μην αγκιστρωθώ στων «τώρα» τις παγίδες
απ’ τον ατμό τους τρέφομαι... καθώς πηγαίνω εμπρός...

πολύ καλό Χρηστο καλησπέρα !!!!!
::up.:: ::theos.::
tarifula
13-03-2009 @ 20:54
::up.:: ::yes.:: ::up.::
gatoulis
14-03-2009 @ 16:44
πως με πονά ό,τι πέρασε -και δε θα ξαναζήσω...-
πως με πονά το σήμερα -που τρέχει βιαστικό...-
πως με πονά το αύριο -τι τάχα θ’ αντικρύσω...-
και το θαλασσοθρόισμα... σαν λέει το μυστικό...

Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο !!!
Θεττάλια
21-03-2009 @ 12:20
αχ, βρε, Χρήστο! αχ, βρε, Χρήστο!
Σπινθηρόχωμα
04-08-2010 @ 19:00
πως με πονά ό,τι πέρασε -και δε θα ξαναζήσω...-
πως με πονά το σήμερα -που τρέχει βιαστικό...-
πως με πονά το αύριο -τι τάχα θ’ αντικρύσω...-
και το θαλασσοθρόισμα... σαν λέει το μυστικό...
::1255.::


..απίστευτη η ομορφια ετούτων ΄δω των στίχων
και η αλήθεια τους πολύ, μεγάλη,συγκλονίζει..
σαν οι καρδιες ακούοντας, τους σωπηρούς των ήχους,
σ΄εναν καθρέφτη αληθώς, αλήθειες ''ζωγραφίζει''

nea xrysi
25-11-2011 @ 23:17
πως με πονά ό,τι πέρασε -και δε θα ξαναζήσω...-
πως με πονά το σήμερα -που τρέχει βιαστικό...-
πως με πονά το αύριο -τι τάχα θ’ αντικρύσω...-
και το θαλασσοθρόισμα... σαν λέει το μυστικό...

Έξοχο όλο!!!!!!!!!
ierapostolos
25-11-2011 @ 23:17
......πως Γέροι αιώνες μ’ έφτιαξαν και μ’ έφεραν «δωράκι»
κι ο Πανδαμάτωρ παίζει με... μέχρι να βαρεθεί...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
26-11-2011 @ 18:29
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο