| |
Μέσα στη νίοτη ατυχος, στον κόσμο του χαμένος
τ'αστέρια χάθηκαν νωρίς
Είναι κιαυτός ένα παιδί που θελε να ναι νέος
που τ'όνειρο του πέταξε για να φανεί ωραίος
Σ'ένα μπαράκι σκοτεινό, συχνάζανε οι νέοι
τ' άνθη τους ανοίγανε με μουσική την βρίσκαν
μαζί με φίλους παιδικούς, τραγούδια με ελίδα
οι τοίχοι του χαράκτηκαν μ'ονειρα κι ευτυχία
Όρθωστα πόδια σου ξανά αστους να λεν οι άλλοι
φύηε απ' τον δρόμο του χασίς σε θανατο σε πάει
πλάσε τα όνειρα ξανά κτίσε ξανά την ελπίδα
ρίξε την σκόνη τη λευκή σε μια ονειροπαγίδα
Μια στιγμη ομως του φερε όσα δε φέρνει ο χρόνος
σε πόνο αθωος τυλίχτικε κι έψαχνε για δρόμο
πήρε τη σκόνη έφηβος νόμιζε θα πετάξει
πίστευε πως θα χανότανε σ'όνειρα με πελάγη
Φίλε αυτά σε πνίγουνε, σ' αδικο τρελλαμένο
εκεί που ζουν χωρίς ζωη όλοι σε λεν χαμένο
Φύγε αυτό εινα θάνατος δεν θα χεις σωτηρία
ξεχάστηκες μες τα όνειρα σε άδεια πολιτεία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
