| |
| | Τo μαύρο της Αγάπης |  | | |
Εσύ, Αγάπη, που 'σαι μπλε, πελάγου χρώμα
συ που 'σαι κίτρινη, χωράφι ευλογημένο
φοράς το φως του φεγγαριού το ασημένιο
με καις ακόμα
Εσύ ερωτεύεσαι σε πράσινο λιβάδι
κι όλο γυρνάς στις χρυσαφένιες τις αχτίδες
εσύ που γράφεις στις ολόλευκες σελίδες
μα εγώ σημάδι
Μα εγώ πάντα αγγίζω το μαύρο
της νύχτας, των ματιών της, των τραγουδιών της
Εσύ, Αγάπη, που 'σαι κόκκινη σαν αίμα
εσύ χορεύεις μες στα διάφανα σεντόνια
εσύ που απλώνεσαι στα γκρίζα τα μπαλκόνια
μα εγώ στο ψέμα
Μα εγώ πάντα αγγίζω το μαύρο
της νύχτας, των μαλλιών της, των στεναγμών της
Εσύ, Αγάπη, ακριβή, της Ίριδας κόρη
Εσύ, Αγάπη, δυνατή, κρυφό μου ζόρι
Μα εγώ πάντα αγγίζω το μαύρο
της νύχτας, της Αγάπης, των φιλιών της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
15-03-2005 | Πολύ όμορφες εικόνες... | | mauro_feggari
11-06-2006 | Με τις σκέψεις σου.. ταξιδεύω στις δικές μου αναμνήσεις, στα δικά μου βιώματα.. Το φεγγάρι και το μαύρο, πρωταγωνιστές... Να ξερες πόσο άγγιξες τα βάθυ της ψυχή μου...Θερμή καλήμερα αγαπητέ Γιώργο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
