| |
Ρίχνει κεραυνούς τριγύρω σου
και εσύ σαν κάστρο απόρθητο
στέκεσαι σαν γνήσιο ελληνίσιο παλληκάρι
κόντρα στις καταρρακτώδεις βροχές συναισθημάτων
που περιβρέχουν το πρόσωπό σου.
Μα τι σου έκανα και θόλωσες;
Τι έφερε τι καταιγίδα στα μάτια σου;
Ήταν σα νεκρού ανάσταση η μέρα που με χαιρέτησες με το όνομά μου,
σα μια ηλιαχτίδα ηλίου που κάνει αγώνα να κρατηθεί ζωντανή
ανάμεσα από σύννεφα μαύρα, πυκνά
γεννημένα από τα σπλάχνα της κατάρας τη μάνα.
Μα δε μπορώ να δω καθαρά στα μάτια σου το μέλλον.
Το θολώνει η βροχούλα που πέφτει τριγύρω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
